علائم، علل و عوارض پارکینسون

به گزارش سرطان نیوز، بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده است که سیستم عصبی و قسمت هایی از بدن که توسط اعصاب کنترل می شود را تحت تاثیر قرار می دهد. علائم این بیماری به آرامی شروع می شود و اولین علامت نیز ممکن است لرزش به سختی قابل توجه فقط در یک دست باشد. لرزش علامتی شایع است، اما این اختلال همچنین ممکن است باعث سفتی یا کندی حرکت نیز شود.

در مراحل اولیه بیماری پارکینسون، ممکن است هنگام راه رفتن بازوهای شما تکان نخورند. گفتار شما ممکن است نرم یا نامفهوم شود. علائم بیماری پارکینسون با پیشرفت بیماری در طول زمان بدتر می شود.

بیشتر بخوانید

ورزش برای مبتلایان به پارکینسون مفید است

اگرچه بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، داروها ممکن است علائم شما را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند. گاهی اوقات، پزشک شما ممکن است عمل جراحی را برای تنظیم مناطق خاصی از مغز و بهبود علائم پیشنهاد کند.

علائم پارکینسون

علائم و نشانه های بیماری پارکینسون برای هرکسی می تواند متفاوت خودش را نشان دهد. علائم اولیه ممکن است خفیف باشند و مورد توجه قرار نگیرند. علائم اغلب از یک طرف بدن شروع می‌شود و معمولاً در آن طرف بدتر باقی می‌ماند، حتی پس از شروع علائم روی اندام‌های هر دو طرف.

علائم و نشانه های پارکینسون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• لرزش: لرزش یا لرزش ریتمیک معمولا در یک اندام، اغلب دست یا انگشتان شما شروع می شود.ممکن است دست شما در حالت استراحت بلرزد. هنگام انجام وظایف ممکن است لرزش کاهش یابد.
• کندی حرکت (برادی‌کینزی): با گذشت زمان، بیماری پارکینسون ممکن است حرکت شما را کند و کارهای ساده را دشوار و وقت گیر کند. ممکن است هنگام راه رفتن قدم های شما کوتاه تر شوند. ممکن است بلند شدن از روی صندلی سخت باشد. هنگام تلاش برای راه رفتن، ممکن است پاهای خود را بکشید یا به هم بزنید.
• ماهیچه های سفت: سفتی عضلات ممکن است در هر قسمتی از بدن شما رخ دهد. سفت شدن ماهیچه ها می تواند دردناک باشد و دامنه حرکتی شما را محدود کند.
• اختلال در وضعیت و تعادل: وضعیت بدن شما ممکن است خمیده شود یا ممکن است در اثر بیماری پارکینسون زمین بخورید یا مشکلات تعادلی داشته باشید.
• از دست دادن حرکات خودکار: ممکن است توانایی شما در انجام حرکات ناخودآگاه کاهش یافته باشد، از جمله پلک زدن، لبخند زدن یا چرخاندن دستان خود هنگام راه رفتن.
• تغییر گفتار: ممکن است قبل از صحبت به آرامی، سریع صحبت کنید، بدگویی کنید یا تردید کنید. گفتار شما ممکن است بیشتر یکنواخت باشد تا اینکه الگوهای گفتاری معمولی داشته باشد.
• تغییر در نوشتار: ممکن است نوشتن سخت شود و نوشته شما کوچک به نظر برسد.

اگر هر یک از علائم مرتبط با بیماری پارکینسون را دارید، نه تنها برای تشخیص بیماری، بلکه برای رد سایر علل علائم خود، به پزشک خود مراجعه کنید.

علل بروز پارکینسون

در بیماری پارکینسون، سلول‌های عصبی خاص (نورون‌ها) در مغز به تدریج تجزیه می‌شوند یا می‌میرند. بسیاری از علائم به دلیل از دست دادن نورون هایی است که یک پیام رسان شیمیایی در مغز شما به نام دوپامین تولید می کنند. هنگامی که سطح دوپامین کاهش می یابد، باعث فعالیت غیر معمول مغز شده و منجر به اختلال در حرکت و سایر علائم بیماری پارکینسون می شود.

علت بیماری پارکینسون ناشناخته است، اما به نظر می رسد عوامل متعددی در آن نقش دارند، از جمله:

• ژن ها: محققان تغییرات ژنتیکی خاصی را شناسایی کرده اند که می تواند باعث بیماری پارکینسون شود. اما این موارد غیر معمول هستند، مگر در موارد نادری که بسیاری از اعضای خانواده تحت تاثیر بیماری پارکینسون قرار دارند.

  با این حال، به نظر می رسد تغییرات ژنی خاص خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش می دهد، اما خطر نسبتاً کمی برای بیماری پارکینسون برای هر یک از این نشانگرهای ژنتیکی وجود دارد.

• محرک های زیست محیطی: قرار گرفتن در معرض سموم خاص یا عوامل محیطی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد، (اما این خطر کم است.)

محققان همچنین خاطرنشان کرده اند که تغییرات زیادی در مغز افراد مبتلا به پارکینسون رخ می دهد، اگرچه مشخص نیست چرا این تغییرات رخ می دهد. این تغییرات عبارتند از:

• حضور اجساد لوی: توده هایی از مواد خاص در سلول های مغز نشانگرهای میکروسکوپی بیماری پارکینسون هستند. این اجسام لویی نامیده می شوند و محققان معتقدند این اجسام لوی سرنخ مهمی برای علت بیماری پارکینسون دارند.
• آلفا سینوکلئین موجود در اجسام لوی: اگرچه مواد زیادی در اجسام لوی یافت می شود، دانشمندان معتقدند که یکی از مهم ترین آنها پروتئین طبیعی و گسترده ای به نام آلفا سینوکلئین (a-synuclein) است. در تمام اجسام لویی به شکل انباشته یافت می شود که سلول ها نمی توانند تجزیه شوند. این موضوع در حال حاضر یک تمرکز مهم در میان محققان بیماری پارکینسون است.

عوامل خطر پارکینسون

عوامل خطر برای بیماری پارکینسون عبارتند از:

• سن: بزرگسالان جوان به ندرت بیماری پارکینسون را تجربه می کنند. معمولاً در اواسط یا اواخر زندگی شروع می شود و خطر آن با افزایش سن افزایش می یابد. افراد معمولاً در حدود سن 60 سالگی یا بالاتر به این بیماری مبتلا می شوند. اگر یک فرد جوان به بیماری پارکینسون مبتلا باشد، مشاوره ژنتیک ممکن است در تصمیم گیری های تنظیم خانواده مفید باشد. موقعیت های شغلی، اجتماعی و عوارض دارویی نیز با افراد مسن مبتلا به پارکینسون متفاوت است و نیاز به ملاحظات خاصی دارد.
• وراثت: داشتن یک خویشاوند نزدیک مبتلا به بیماری پارکینسون، احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. با این حال، خطرات شما هنوز اندک است مگر اینکه بستگان زیادی در خانواده خود مبتلا به بیماری پارکینسون باشند.
• ارتباط جنسی: مردان بیشتر از زنان در معرض ابتلا به بیماری پارکینسون هستند.
• قرار گرفتن در معرض سموم: قرار گرفتن مداوم در معرض علف کش ها و آفت کش ها ممکن است کمی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.

عوارض پارکینسون

بیماری پارکینسون اغلب با این مشکلات اضافی همراه است که ممکن است قابل درمان باشد:

• مشکلات فکری: ممکن است مشکلات شناختی (زوال عقل) و مشکلات فکری را تجربه کنید. این موارد معمولاً در مراحل بعدی بیماری پارکینسون رخ می دهند. چنین مشکلات شناختی معمولاً با داروها کنترل نمی شوند.

• افسردگی و تغییرات عاطفی: گاهی اوقات در مراحل اولیه ممکن است افسردگی را تجربه کنید. دریافت درمان برای افسردگی می تواند مدیریت چالش های دیگر بیماری پارکینسون را آسان تر کند.همچنین ممکن است تغییرات احساسی دیگری مانند ترس، اضطراب یا از دست دادن انگیزه را تجربه کنید.

• مشکلات بلع: با پیشرفت بیماری ممکن است در بلع دچار مشکل شوید. ممکن است به دلیل کندی بلع، بزاق در دهان شما جمع شود و منجر به ترشح آب دهان شود.

• مشکلات جویدن و خوردن: بیماری پارکینسون در مراحل پایانی بر ماهیچه های دهان تأثیر می گذارد و جویدن را دشوار می کند. این می تواند منجر به خفگی و تغذیه نامناسب شود.

• مشکلات خواب و اختلالات خواب: افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اغلب مشکلات خواب دارند، از جمله بیدار شدن مکرر در طول شب، زود بیدار شدن یا به خواب رفتن در طول روز. افراد همچنین ممکن است اختلال رفتار خواب با حرکات سریع چشم را تجربه کنند که شامل اجرای رویاهای شماست. داروها ممکن است خواب شما را بهبود بخشند.

• مشکلات مثانه: بیماری پارکینسون ممکن است باعث مشکلات مثانه از جمله عدم توانایی در کنترل ادرار یا مشکل در ادرار کردن شود.

• یبوست: بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، عمدتاً به دلیل کندی دستگاه گوارش، دچار یبوست می شوند.

شما همچنین ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:

• تغییر فشار خون: ممکن است هنگام ایستادن به دلیل افت ناگهانی فشار خون (افت فشار خون ارتواستاتیک) احساس سرگیجه یا سبکی سر داشته باشید.
• اختلال عملکرد بویایی: ممکن است مشکلاتی در حس بویایی خود داشته باشید. ممکن است در شناسایی بوهای خاص یا تفاوت بین بوها مشکل داشته باشید.
• خستگی: بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون انرژی خود را از دست می دهند و به خصوص در اواخر روز احساس خستگی می کنند.
• درد: برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون درد را در نواحی خاصی از بدن خود یا در سراسر بدن خود تجربه می کنند.
• اختلال عملکرد جنسی: برخی از افراد مبتلا به پارکینسون متوجه کاهش میل یا عملکرد جنسی می شوند.ک

جلوگیری از پارکینسون

از آنجایی که علت پارکینسون ناشناخته است، هیچ راه اثبات شده ای برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد. برخی تحقیقات نشان داده اند که ورزش منظم هوازی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهد.

برخی تحقیقات دیگر نشان داده است که افرادی که کافئین مصرف می کنند( که در قهوه، چای و کولا وجود دارد) کمتر از افرادی که آن را نمی نوشند به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند. چای سبز همچنین با کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون مرتبط است. با این حال، هنوز مشخص نیست که آیا کافئین از ابتلا به پارکینسون محافظت می کند یا به طریق دیگری با آن مرتبط است. در حال حاضر شواهد کافی وجود ندارد که نشان دهد نوشیدن نوشیدنی های کافئین دار از پارکینسون محافظت می کند.