درجه حرارت بالا چگونه بر سرعت پیری تأثیر می‌گذارد؟

به گزارش گروه بهداشت و درمان سرطان نیوز، با افزایش امواج گرما در سراسر جهان، علاقه علمی به مطالعه اثرات آن بر سلامت عمومی، به ویژه در میان گروه‌هایی که بیشتر در برابر آن ها آسیب‌پذیر هستند مانند سالمندان، افزایش می‌یابد.

در همین راستا، یک مطالعه جدید نشان داده است که زندگی در محیط‌هایی با دمای بالا ممکن است منجر به تسریع پیری بیولوژیکی شود که می‌تواند بر سلامت عمومی تأثیر منفی بگذارد.

در این مطالعه، محققان دانشکده پیری لئونارد دیویس در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی تغییرات بیولوژیکی هزاران نفر را در طول سال‌ها دنبال کردند و دریافتند که هوای گرم ممکن است پیری را در سطح مولکولی در مقایسه با مناطق خنک‌تر تسریع کند.

پروفسور جنیفر ایلشایر، محقق ارشد این مطالعه، توضیح داد که سن بیولوژیکی نشان دهنده میزان عملکرد سلول‌ها و سیستم‌های حیاتی بدن است و با سن تقویمی که بر اساس تعداد سال‌های پس از تولد است، متفاوت خواهد بود.

این موضوع نشان داد که پیری بیولوژیکی با سرعتی بیشتر از سن تقویمی با افزایش خطر بیماری و مرگ زودرس مرتبط است.

بر اساس این مطالعه، قرار گرفتن در معرض دمای بالای ۳۲.۲ درجه سانتیگراد (۹۰ درجه فارنهایت) ممکن است اثرات نامطلوبی بر سلامتی داشته باشد، از جمله افزایش مرگ و میر؛ اما ارتباط آن با پیری بیولوژیکی تسریع شده تاکنون مشخص نشده است.

محققان داده‌های بیش از ۳۶۰۰ فرد بالای ۵۶ سال را تجزیه و تحلیل کردند که نمونه خون آن ها در زمان‌های مختلف در یک دوره ۶ ساله برای نظارت بر تغییرات ژنتیکی ناشی از عوامل محیطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

بیشتر بخوانید

این تیم بر «ساعت‌های ژنتیکی»، ابزار‌های ریاضی که الگو‌های متیلاسیون DNA را اندازه‌گیری می‌کنند، یک فرآیند بیولوژیکی که بر فعالیت ژن تأثیر می‌گذارد، تکیه کردند. آن ها سپس این تغییرات بیولوژیکی را با داده‌های شاخص گرما و تعداد روز‌های بسیار گرم ثبت شده بین سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۶ مقایسه کردند.

این مطالعه نشان داد افرادی که در مناطقی زندگی می‌کنند که چندین ماه در سال در معرض دمای بالا قرار دارند، در مقایسه با افرادی که در مناطق کمتر در معرض امواج گرما زندگی می‌کنند، سرعت پیری بیولوژیکی تا ۱۴ ماه دیگر را تجربه می‌کنند.

دکتر یون یانگ چوی، یکی از نویسندگان این مطالعه، تأیید کرد که رابطه بین گرما و پیری بیولوژیکی تسریع شده حتی پس از کنترل عوامل اجتماعی-اقتصادی، سطوح فعالیت بدنی، سیگار کشیدن و مصرف الکل باقی می‌ماند.

نتایج نشان داد که برخی از تغییرات ژنتیکی مرتبط با گرما ممکن است در طی چند روز پس از قرار گرفتن در معرض امواج گرما رخ دهد، در حالی که سایر اثرات ممکن است در مدت طولانی‌تری انباشته شوند.

ایلشایر توضیح داد که افراد مسن بیشتر مستعد تأثیرات دمای بالا هستند؛ زیرا توانایی آن ها برای تعریق کاهش می‌یابد که کارایی فرآیند خنک کننده طبیعی بدن را به ویژه در محیط‌های مرطوب محدود می‌کند. او تاکید کرد که این مطالعه برای اطمینان از صحت نتایج، اثرات گرما و رطوبت و نه فقط دمای هوا را در نظر گرفته است.

این مطالعه ضمن تاکید بر اهمیت نقش سیاست گذاران و برنامه ریزان شهری در تدوین راهبرد‌هایی برای انطباق با تغییر اقلیم، خواستار اتخاذ تدابیر پیشگیرانه برای محافظت از جمعیت به ویژه سالمندان در برابر اثرات منفی افزایش دما شد.

این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شده است.