جزئیات اهدای اعضای بیمار مرگ کامل در ایران

وی افزود: بیمار یک خانم ۳۸ ساله که در اثر حوادث عروق مغزی (GCS:3) شده بود و پس از یک روز بستری در بیمارستان فیروزگر دچار ایست قلبی مقاوم به درمان شد که به ماساژ قلبی بسته و حتی ماساژ قلبی به مدت یک ساعت و ۴۰ دقیقه جواب نداد و با تلاش طاقت فرسای کوردیناتور رضایت گیر واحد فراهم آوری اعضا و نسوج پیوندی دانشگاه علوم پزشکی ایران، خانواده تصمیم به اهدای اعضا و جانبخشی به بیماران نیازمند عضو گرفتند.

زراعتیان نژاد دوانی ادامه داد: در این شرایط بیمار فوراً به اتاق عمل مجهز و پیشرفته بیمارستان فیروزگر منتقل شد و پس از تجویز "هپارین" با همکاری تیم تخصصی اتاق عمل و جراحی قلب به طور موفقیت آمیز به مدت ۶ ساعت برای آماده سازی شرایط برداشت و پیوند اعضا روی پمپ جراحی قلب و عروق قرار گرفت.

وی در خصوص اهمیت این عمل پیوند، افزود: اقدام صورت گرفته از نظر طبقه بندی DCD یا اهدای بعد از مرگ قلبی در مستریخت کلاس دو قرار می‌گیرد. این اقدام، اگر در دنیا از زمان بعد از مرگ بی‌نظیر نباشد ولی کم نظیر است.

بیشتر بخوانید

• رتبه جهانی ایران در اهدای عضو از مرگ مغزی

زراعتیان نژاد ادامه داد: پس از اعلام ایست قلبی، تیم تخصصی جراحی قلب در بیمارستان حضور پیدا کرده و مسئولیت اصلی قرار گرفتن روی پمپ و زنده نگه داشتن بیمار مرگ مغزی و آماده‌سازی برای برداشت اعضا صورت پذیرفت و برداشت اعضا ساعت ۶ صبح پس از پروتکل تاییدات مرگ مغزی؛ از سوی تیم پیوند کبد بیمارستان فیروزگر انجام پذیرفت و کلیه‌های این ایثارگر به بیماران نیازمند عضو اهدا شد که خوشبختانه با پیگیری‌های انجام شده، گیرندگان شرایط مطلوبی دارند و با حال عمومی خوب از بیمارستان مرخص شدند.

سرپرست واحد فراهم آوری و نسوج پیوندی دانشگاه علوم پزشکی ایران تصریح کرد: این نخستین ارگان‌های اهدایی از طریق DCD کلاس ۲ است و پس از گذشت دو ماه از پیوند، گیرندگان همچنان شرایط عالی و مساعدی دارند.

اهدای عضو پس از «مرگ مغزی» معروف ترین نوع اهدای اعضای پیوندی از جسد است که نیاز به تأیید مرگ مغزی از سوی پنج پزشک دارد. همچنین نوع دوم و دیگری از اهدای عضو به اهدای پس از «مرگ قلبی» گفته می‌شود که تا چندی قبل فقط در انگلیس، آمریکا و استرالیا انجام می‌شد که هم اکنون در دانشگاه علوم پزشکی ایران نیز صورت می‌پذیرد.

همچنین نوع سوم و دیگری از پیوند عضو تحت عنوان پیوند بعد از «مرگ کامل» شناخته می‌شود که تفاوت آن با «مرگ قلبی» این است که ابتدا اقدامات لازم برای احیای بیمار انجام می‌شود و پس از احیای قلب، اعضای بیمار اهدا می‌شود. اهدای پس از «مرگ کامل» یعنی زمانی که ضربان قلب پس از انجام روش‌های معمول باز نمی‌گردد، بیمار به صورت اورژانسی به اتاق عمل منتقل می‌شود.

منبع: مهر