از رد کردن مدیریت بیمارستانی در لندن تا مرهم شدن بر درد‌ کودکان بیمار بی بضاعت

به گزارش سرطان نیوز، دکتر صلاح الدین دلشاد یکی از پزشکانی است که ناجی کودکان بیمار بی بضاعت شده.
بیماری که به فرد هجوم می‌آورد کاری ندارد که او فقیر است یا غنی. به قوت و توان بیمار هم نگاه نمی‌کند. بی رحمانیه می‌تازد و جان می‌گیرد.
بیماران کم یا بی بضاعت فقط رنج بیماری را متحمل نمی‌شوند بلکه فقر مانند ویروسی خانه مان سوز بلای جان‌شان می‌شود. برای نجات جان این بیماران از درد و رنج بیماری پزشکانی هستند که درمان بیماران را سرلوحه زندگی شان قرار می‌دهند و عمر و زمان خود را صرف نجات جان بیماران می‌کنند.
در ادامه روایت دکتر صلاح الدین دلشاد را می‌خوانید که قید مدیریت بیمارستانی در لندن را زد و مرهم درد چند هزار کودک و نوزاد کشورش شد.

چند سال است که پزشک هستید؟

از سال ۱۳۶۰ پزشکی را به عنوان جراحی عمومی شروع کردم سال ۱۳۷۱ در دانشگاه خودمان دانشگاه ایران مشغول به کار شدم.

اهل کجا هستید؟

پدر و چند تن از اجداد من مجتهد بودند در گذشته حوزه علمیه هم فقط در نجف اشرف بود لذا ما تابستان‌ها در تهران و ایام تحصیل در نجف بودیم و کنار مرقد مولا علی بن ابیطالب علیه السلام بزرگ شدیم.

کجا تحصیل کردید؟

من در بیمارستان جراح پاشا در شهر استانبول و یکی از دانشگاه‌های معروف کشور ترکیه تحصیل کردم. پس از آن یک دوره فوق فشرده را در یکی از بیمارستان‌های لندن گذراندم.

چرا در لندن نماندید؟

مگر میشود انسان وطنش را رها کند و در کشور دیگری زندگی کند ایران وطن ماست و بدون وطن و به دور از وطن نمی‌توانیم برای طولانی مدت زندگی کنیم.

شرایط داشتید تا در لندن بمانید؟

خیلی راحت می‌توانستم در لندن بمانم به من پیشنهاد شد یک بیمارستان ۱۲۰ تختخوابی را مدیریت کنم و حتی پیشنهاد جراحی این بیمارستان هم به من داده شد، اما قبول نکردم و به کشور خودم بازگشتم.

چه بیمارانی را در ایران عمل می‌کنید؟

اکثر نوزادانی که ما عمل میکنیم ناهنجاری مادرزادی دارند مثل لب شکری، شکاف کام، مری بسته و ... زمانی که اکثر بیماران به ما مراجعه می‌کردند متوجه میشدیم که خانواده‌ها در بیمارستان‌های دولتی نیز قادر به پرداخت هزینه‌ها نیستند این یک تلنگری شد که نمی‌توانیم به درد این بیماران بی تفاوت باشیم از همین‌رو «موسسه محکم» را تاسیس کردیم که اولین موسسه در ایران است که پزشک‌ها موسسان آن هستند.

یکی از خاطراتی که به یاد دارم برای زمانی است که پدری با من تماس گرفت و گفت فرزند من شکاف کام دارد از او پرسیدم فرزند شما چند ماه است و جواب داد فرزند من ۱۰ساله شده. تعجب کردم، چون شکاف کام باید زیر یکسال عمل شود از علت تأخیر در عمل را پرسیدم که او جواب داد به خاطر فقر و فراهم نشدن هزینه‌ها عمل کودک تا ۱۰ سالگی به تعویق افتاده یا کودکی داشتیم که باید بعد از عمل مرخص می‌شد، اما پدر تا حوالی ظهر به دنبال کودک نیامد از او پرسیدیم چرا دیر آمدی و او پاسخ داد که رفته بودم کلیه ام را بفروشم تا هزینه بیمارستان را تامین کند حرف‌های او مثل پتک برسرمن کوبیده شد، اما حالا همه این عمل‌ها رایگان برای این بیماران انجام میشود.

چند سال است که به بیماران خدمت می‌کنید؟

حدوداً ۱۵ سال است در راه خدمت به بیماران و مردم کشورمان هستیم و بیش از ۸ هزار کودک تحت پوشش داریم.

روند پذیرش کودکان بیمار بی بضاعت چگونه است؟

کودک بیمار از هر کجای ایران که باشد به ما مراجعه می‌کند ما او را به بیمارستان موردنظر معرفی می‌کنیم تا روند بستری و درمان بیماران آغاز شود. بعد از درمان کودک از بیمار مرخص می‌شود و با نامه‌ای که ما به او می‌دهیم هیچ هزینه را پرداخت نمی‌کند سپس در پایان هر ماه ما به بیمارستان‌های مورد نظر مراجعه و هزینه عمل‌های انجام شده را پرداخت می‌کنیم.

این پول‌ها را از کجا می‌آورید؟

خداراشکر ایران پر از خیر است. ارقامی که تاکنون پرداخت شده را اصلاً محاسبه نمی‌کنم من می‌گویم «اول کار هستیم» شهرستان‌ها هم می‌رویم و عمل انجام می‌دهیم. مگر بیش از ۲ متر کفن و یک متر قبر چه میخواهیم؟ کسانی که این پول‌ها را جمع آوری کردند به دردشان خورد؟ پول باید در راهش خرج شود.

برای کودکان بیماری که در شهرستان‌ها زندگی میکنند و توانایی پرداخت هزینه اقامت را ندارند چه می‌کنید؟

هزینه‌های اسکان خانواده و بیمار توسط موسسه پرداخت میشود.

چگونه متوجه می‌شوید که بیماری که به شما مراجعه می‌کند نیاز مالی واقعی دارد یا خیر؟

خداوند می‌فرماید «و کرمنا بنی آدم» من چه کسی هستم که به دیگران اثبات کنم که فقیر هستند یا خیر. وقتی میگوید من نیاز دارم برای ما کافی است. آرزوی من این است که هیچ کودکی با ناهنجاری مادرزادی بدون درمان نماند.