سدیم سلنات درمان احتمالی زوال عقل

به گزارش سرطان نیوز، نوع رفتاری دمانس فرونتوتامپورال (bvFTD) دومین شکل شایع زوال عقل در بیماران جوان‌تر است و می‌تواند در سن ۴۵ سالگی رخ دهد.

حدود ۴۵ درصد از موارد bvFTD ناشی از وجود بیش از حد پروتئین تاو در مغز است که با ساختار عصبی تداخل می‌کند و منجر به تخریب عصبی می‌شود.

میزان و فعالیت آنزیمی موسوم به فسفاتاز ۲ (PP۲A) با کاهش سطوح تخریب عصبی مرتبط است. بنابراین تثبیت و تنظیم مجدد این آنزیم ممکن است به کاهش تجمع تاو کمک کند.

مطالعات نشان داده است که سدیم سلنات فعالیت PP۲A را تنظیم می‌کند و سطح تاو را در مدل‌های حیوانی مبتلا به زوال عقل و بیماری آلزایمر خفیف تا متوسط کاهش می‌دهد.

بیشتر بخوانید:

۹ عادت که مغز را نابود می‌کند

این وسیله محبوب رایج باعث آلزایمر می شود

با روش های گیاهی آلزایمر را به تعویق بیندازید

دانستن اینکه آیا این یافته‌ها ممکن است در انسان نیز تکرار شوند، می‌تواند راه را برای گزینه‌های درمانی جدید هموار کند.

اخیراً، محققان آزمایش فاز ۱b را برای درک مشخصات ایمنی و تحمل سدیم سلنات در بیماران مبتلا به bvFTD انجام دادند.

محققان دریافتند که سدیم سلنات در بیماران مبتلا به bvFTD ایمن و به خوبی قابل تحمل است و اکنون مطالعات بیشتری برای بررسی این دارو ضروری است.

برای این مطالعه، محققان ۱۲ شرکت کننده مبتلا به bvFTD را با میانگین سنی ۶۱ سال ثبت نام کردند. هر کدام ۱۰ میلی گرم سدیم سلنات را سه بار در روز دریافت کردند، در هفته ۴ شروع به دریافت ۱۵ میلی گرم سدیم سلنات کردند که به مدت ۵۲ هفته ادامه داشت.

بیماران در شروع مطالعه، در طول درمان و چهار هفته پس از اتمام، تحت معاینات بالینی قرار گرفتند.

اقدامات بالینی شامل اسکن MRI در ابتدا و در هفته ۵۲ برای محاسبه تغییر حجم مغز، در کنار جمع آوری نمونه‌های خون و مایع مغزی نخاعی برای تأیید تغییرات در نشانگرهای عصبی بود.

بیماران همچنین پرسشنامه‌های مختلفی را برای ردیابی معیارهای شناختی، عاطفی و رفتاری پر کردند.

در پایان، محققان دریافتند که سدیم سلنات برای بیماران مبتلا به bvFTD ایمن و به خوبی قابل تحمل است.

در حالی که بیماران هیچ عارضه جانبی جدی را تجربه نکردند، همه آنها حداقل یک عارضه نامطلوب را تجربه کردند که شایع‌ترین آنها آلوپسی و اختلالات ناخن بود.

محققان همچنین خاطرنشان کردند که بیماران در طول دوره مطالعه دچار کاهش اندکی در شناخت و رفتار شدند. آنها همچنین هیچ تغییری در میزان تاو پس از درمان نداشتند.