کشف عامل جدید گسترش سرطان تخمدان

به گزارش گروه سرطان، سرطان نیوز، به نقل از شینهوا، طبق بیانیه‌ای که توسط دانشگاه استرالیای جنوبی منتشر شد، دانشمندان یک گیرنده سطح سلولی به نام F۲R کشف کرده‌اند که می‌تواند هم به عنوان یک نشانگر تشخیصی و هم یک هدف درمانی برای درمان عمل کند.

سرطان تخمدان کشنده‌ترین سرطان زنان در سراسر جهان است که میزان بقای پایین آن عمدتاً به دلیل تشخیص دیرهنگام است. هر ساله بیش از ۲۰۰۰۰۰ زن در سراسر جهان بر اثر سرطان تخمدان جان خود را از دست می‌دهند و حدود ۷۰ درصد از موارد تنها پس از گسترش سرطان تشخیص داده می‌شوند.

«هوگو آلبرشت»، محقق ارشد این مطالعه از مرکز نوآوری دارویی دانشگاه استرالیای جنوبی، گفت: «F۲R اغلب در بافت‌های سرطان تخمدان، به ویژه در زنانی که در برابر شیمی‌درمانی مقاوم هستند و سرطان در آنها گسترش یافته است، بیش از حد بیان می‌شود.»

آلبرشت گفت: «نشانگرهای زیستی فعلی فاقد حساسیت و دقت هستند و پزشکان ابزارهای کمی برای تشخیص زودهنگام یا پیش‌بینی قابل اعتماد نتایج درمان دارند.»

محققان معتقدند که F۲R می‌تواند کاندیدای قدرتمندی برای بهبود تشخیص و توسعه درمان‌های شخصی‌سازی‌شده جدید باشد که می‌توانند سرطان‌های تهاجمی یا مقاوم به دارو را هدف قرار دهند.

این تحقیق، مجموعه داده‌های ژنومی بزرگی را تجزیه و تحلیل کرده و با استفاده از تصویربرداری پیشرفته و تجزیه و تحلیل بافت، سطح بالای F۲R را در نمونه‌های تومور بیمار تأیید کرده است.

محققان گفتند زنانی که سطح بالایی از F۲R دارند، طول عمر کمتری دارند که بر ارزش آن به عنوان یک شاخص پیش‌آگهی تأکید می‌کند.

آنها گفتند که خاموش کردن F۲R به طور قابل توجهی توانایی سلول‌های تومور را برای حرکت، تهاجم و تشکیل اسفروئیدها کاهش داد- سه فرآیند کلیدی که در متاستاز سرطان نقش دارند، و سرکوب دارویی F۲R باعث شد سلول‌های سرطانی نسبت به کاربوپلاتین، یک داروی شیمی‌درمانی رایج، حساس‌تر شوند.

«کارملا ریچیاردلی»، یکی از نویسندگان این مقاله از دانشگاه آدلاید استرالیا، گفت: «با آزمایش F۲R، ما نه تنها می‌توانیم نحوه شناسایی بیماران در معرض خطر عود زودهنگام یا مقاومت به شیمی‌درمانی را بهبود بخشیم، بلکه می‌توانیم درمان‌هایی را طراحی کنیم که در کنار شیمی‌درمانی استاندارد مؤثرتر عمل کنند.»

محققان همچنین گفتند که برای تأیید یافته‌ها، آزمایش‌های بالینی بزرگ‌تری مورد نیاز است که راه‌های جدیدی را برای آزمایش‌های تشخیصی و درمان‌های شخصی‌سازی‌شده‌ای که می‌توانند تفاوت واقعی در میزان بقا ایجاد کنند، باز می‌کند.