چاقی شکمی، خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش می‌دهد

  به گزارش گروه بهداشت و درمان سرطان نیوز،  به نقل از پایگاه خبری Medical Xpress، پسوریازیس (Psoriasis) یک بیماری مزمن خودایمنی با درگیری پوستی است که نه‌تنها کیفیت زندگی بیماران را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، بلکه با سایر بیماری‌های متابولیک نیز در ارتباط است. پژوهش‌های پیشین نقش افزایش چربی بدن را در بروز این بیماری تأیید کرده بودند، اما اکنون داده‌های جدید نشان می‌دهد که محل ذخیره چربی در بدن نیز اهمیت دارد.

چربی دور شکم؛ عامل خطر مستقل
بر اساس مطالعه‌ای گسترده روی داده‌های بیش از ۳۳۰ هزار نفر از بیوبانک پزشکی بریتانیا، که توسط محققان کینگز کالج انجام شد، افرادی که چربی مرکزی (به‌ویژه اطراف شکم) بالایی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به پسوریازیس قرار دارند. نکته مهم‌تر آنکه این ارتباط، مستقل از عوامل ژنتیکی ارزیابی شده و چربی شکمی به‌عنوان یک عامل خطر مستقل معرفی شده است.

تجزیه و تحلیل پیشرفته با ۲۵ معیار چربی
در این پژوهش، محققان ۲۵ شاخص مختلف از چربی بدن را با استفاده از روش‌های سنتی و تصویربرداری پیشرفته ارزیابی کرده و ارتباط آنها را با بروز پسوریازیس سنجیدند. از میان شرکت‌کنندگان، بیش از ۹ هزار نفر به این بیماری مبتلا بودند.

محقق اصلی: محل تجمع چربی اهمیت دارد
دکتر راوی رمسور، پژوهشگر ارشد این پروژه، می‌گوید: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که صرفاً میزان چربی کل بدن تعیین‌کننده نیست، بلکه محل تجمع چربی، به‌ویژه در ناحیه شکم، نقش کلیدی دارد. این نکته می‌تواند در غربالگری و شناسایی افراد در معرض خطر و طراحی راهکار‌های پیشگیرانه بسیار مؤثر باشد.»

چشم‌انداز تازه در پیشگیری و درمان
این یافته‌ها علاوه بر تقویت نگاه چندبعدی به پسوریازیس، می‌تواند به پزشکان و متخصصان پوست کمک کند تا با ارزیابی توزیع چربی بدن، بیماران پرخطر را سریع‌تر شناسایی کرده و راهکار‌های شخصی‌سازی‌شده برای درمان و پیشگیری طراحی کنند.

پسوریازیس تنها یک بیماری پوستی نیست؛ بلکه با متابولیسم بدن ارتباطی عمیق دارد. مدیریت وزن و تمرکز بر کاهش چربی شکمی، نه‌تنها به بهبود سلامت عمومی کمک می‌کند، بلکه ممکن است از بروز یا تشدید این بیماری پوستی خودایمنی نیز جلوگیری کند.