- ۱۱ درصد از جمعیت دنیا به نوعی از دیابت مبتلا هستند
- تحلیل «نظام سلامت» ایران؛ از تهدیدها تا فرصتها
- ۴۰ درصد ایرانیها دیابت دارند یا در آستانه آن هستند/کبد چرب؛ عارضه تازه در دیابت نوع دو
- «تب برفکی» به انسان منتقل نمیشود / محصولات دامهای مبتلا وارد بازار نمیشود
- تفاوت کما و مرگ مغزی؛ مرزی میان امید و اهدای زندگی
- تشخیص زودهنگام «آبسیاه» ممکن شد
- زخم معده پس از درمان کامل نیاز به مصرف طولانیمدت دارو ندارد
- تشکیل شعبه ویژه برخورد با مداخلهگران پزشکی
- گسترش خدمات به بیماران خاص به ۱۰۷ بیماری
- فیلم «ذرات مگنت در هوای تهران» غیرواقعی است
- زیبایی در صف انتظار؛ چهرهسازی مدرن و رؤیای تأیید اجتماعی
- روش طلایی تشخیص تنگی عروق قلب در بیماران
- رشته پولساز «پزشکی» در روزهای سخت طبابت!
- آنفلوآنزا، شایعترین عفونت تنفسی این روزها / ماجرای «کرونای تیغی»چیست؟
- گلودرد نشاندهنده سویه جدیدی از کرونا با خطر بالاتر نیست
پیام نوروزی وزیر بهداشت به مناسبت فرارسیدن سال ۱۴۰۴

به گزارش گروه بهداشت و درمان سرطان نیوز، محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در پیام نوروزی خود، ضمن تبریک سال ۱۴۰۴، از ایثار کادر درمان تقدیر و بر لزوم همبستگی ملی برای ارتقای سلامت عمومی تأکید کرد.
در متن این پیام آمده است:
«فصل فاخر سال را آغاز میکنیم و قلم بر میگیریم؛ نی برای نوشتن که برای همنوایی با طبیعت و الهام از سماعش.
پرده اول را به سیطره نظم آفرینش میشنویم که ذی وجودی از آن جدا نیست و نشانهای از یک کل است که اجزا، نقش خود را ایفا میکنند و زندگی را همواره در حرکت رو به جلو نگاه میدارند.
پرده دوم را از دماوند و سهند و سبلان تا الوند و دنا و بینالود به تفتان و شیر کوه و اورامانات نظاره مینشینیم.
به قللی مینگریم که جامه سپید بر تن پوشیده و نقره فامِ آسمان را به سینه میفشارند و پیک حیات را بر دامن خود روان میدارند تا جویها در جریان و مرغان در طیران آورند. قللی که نه تنها نمایانگر زیبایی طبیعتاند، بلکه نماد استقامت و پایندگیای هستند که تاریخ، فرهنگ و هویت این سرزمین را شکل دادهاند.
با تصویر پرده سوم دل آرام کنیم آنگاه که سپیدجامگان، سفره هفت رنگ خود را در کنار بیمار به چشمداشت فروغ چشمان خسته اش حول حالنا میخوانند و به سین سلامت میآرایندش. خانواده سلامت میدانست این رسالت، سنگین و این راه صعوبت دارد. اما عهد بست که تمام همّ را برای آرامش هموطنان بگذارد و تمام غم را برای خود بردارد. بدون نگاه به آنچه گرفته شد و شرایطی که در آن بود دست همکاری به سوی مردم دراز کرد و اراده خلایق را با گلایه از شرایط جایگزین نمود. رسیدن به مراتب بهتر ممکن نیست مگر با اهتمام مجموعه همکاران محترم این رود هرچند سینه به سنگ بکوبد و پیچ و خم و ناملایمات ببیند، باید به دریا برسد.
خادمین در عرصه سلامت نیازمند درک عشق خود، به شما هستند. آنان که در دوره همه گیری برای چندمین بار ثابت کردند که تا وقتی چشم بیمار بیدار نشود خواب بر چشمان خود روا نمیدارند. تقدیر از این انسانهای بزرگ کاری است سترگ خاصه آن که جان دادند تا جان رسانند. با تمام وجود و به وسع خود قدردان تک تک همکارانم هستم و خواهان علو درجات آنان که ملکوتی شدند و بوسه بر گوشه جامه سپیدشان میزنم.
با الگو قرار دادن سیره واضع دین که صداقتِ «حریص علیکم» در عملش یکی از رموز لطافت و دلنشینی کلامش بود و با توجه به مسئولیت وزارت بهداشت و درمان در امر سلامت و اعتقاد قلبی به این که هر یک از شما هم میهنان گرامی در هر نسل، سرمایه تجدید ناپذیر و محور رشد و توسعه کشور هستید، پیشنهاد سال بدون تصادف برای صیانت از این سرمایه را به هیأت دولت ارائه نمودیم تا به یاری خدا بتوانیم در این مهم پیشرفتهای قابل توجه داشته باشیم؛ لذا از فرد فرد هموطنان تقاضا داریم با نگاه به صدمات و آثار عدم حضور یک فرد، همت دست اندرکاران را با رعایت دستورالعملهایی که ارائه خواهد شد، با همکاری خود به عمل بنشانید تا ناظر نعمت حضور پدر، مادر و فرزند در کنار یکدیگر برای سالهای سال باشیم.
کلام آخر اینکه؛ هستیم تا فرازهای ایران زمینمان هست، هستیم تا خاک و دریایمان هست، هستیم تا بهار به لطافت بنوازد و بذر نوشکوفایی را در آغوشش بپرورد. کدامین خاک، این فصل را آغاز تکرار نوای آفرینش انتخاب کرد الا تربتی که کلمات پارسی را بر گل خویش بنوشت.
رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید
وظیفه گر برسد، مصرفش گُل است و نبید
مَکُن ز غُصّه شکایت که در طریقِ طلب
به راحتی نرسید آن که زحمتی نکشید
بهار میگذرد دادگسترا دریاب
که رفت موسم و حافظ هنوز مِی نچشید»
تحلیل «نظام سلامت» ایران؛ از تهدیدها تا فرصتها
برخورد قضایی با مقصران پذیرش غیرقانونی پیام نور؛ عودت شهریه به معترضین
«تب برفکی» به انسان منتقل نمیشود / محصولات دامهای مبتلا وارد بازار نمیشود
تفاوت کما و مرگ مغزی؛ مرزی میان امید و اهدای زندگی
زیبایی در صف انتظار؛ چهرهسازی مدرن و رؤیای تأیید اجتماعی