- سالانه چند کودک ایرانی به سرطان مبتلا میشوند؟
- ۱۷۷ ژن مؤثر در متاستاز کشف شد
- سرطان خون چیست و چه علائمی دارد؟
- ارتباط بیماری قلبی و سرطان سینه
- نتایج درمان SBRT برای تومور اولیه ریه با شیمیدرمانی و رادیوتراپی همزمان در سرطان ریه غیر کوچک سلول پیشرفته
- اتفاق عجیب و ناد در پزشکی: انتقال سرطان از بیمار به جراح همه را شوکه کرد
- خوراکیهایی که خطر سرطان معده را کاهش میدهند
- واکسن سرطان در سال ۲۰۲۵ ساخته می شود؟
- نقش حفاظتی چای و قهوه در برابر سرطانها
- شیوع سرطان دستگاه گوارش در کشور
- سیگاریها مراقب باشند؛ سرطان مثانه در کمین است
- سرطان سلول سنگفرشی ریه (SCC) علل، ویژگیها و روشهای درمان
- ترکیب نانویی ویتامین سی و اکسیدآهن برای نابودی سلولهای سرطانی
- توسعه اولین کرم درمان سرطان پوست در جهان که میتواند جایگزین پرتودرمانی شود
- هشدار متخصص رادیوانکولوژی درباره خطرات سیگارهای الکترونیکی: سرطان و التهاب تنفسی
افراد مبتلا به ریفلاکس مزمن با خطر بیشتر سرطان مری روبهرو نیستند
به گزارش سرطان نیوز، دکتر داگ هولمبرگ، محقق ارشد از مؤسسه کارولینسکا سوئد گفت: مطالعات قبلی نشان داده اند که افراد با علائم مکرر ریفلاکس اسید مانند سوزش سر دل و یا بازگشت اسید معده، در معرض بیشتر ابتلا به سرطان مری هستند.
او گفت: ما متوجه شدیم که در این افراد خطر ابتلا به سرطان به اندازه جمعیت عمومی است.
هولمبرگ توضیح داد: ریفلاکس مزمن اسید که به عنوان GERD (بیماری ریفلاکس معده به مری) هم شناخته میشود، مدتها است که تصور میشد خطر ابتلا به سرطان را افزایش میدهد؛ زیرا پتانسیل آسیب رساندن به پوشش مری (لوله بلندی که غذا و نوشیدنی را از گلو به معده میبرد) را دارا است.
اما به گفته هولمبرگ، اکثر بیماران مبتلا به ریفلاکس اسید دارای پوشش مری طبیعی بدون هیچ نشانهای از آسیب هستند.
او و تیمش میخواستند ببینند که آیا این فرض طولانیمدت مبنی بر افزایش خطر سرطان در بیماران GERD ممکن است نادرست باشد.
بیشتر بخوانید
محققان اطلاعات ثبت ملی سلامت را برای دو گروه از بیماران در سراسر سوئد، دانمارک و فنلاند تجزیه و تحلیل کردند.
بیماران در هر دو گروه بین سالهای ۱۹۸۷ تا ۲۰۱۹ به خاطر بیماری ریفلاکس، چه در بیمارستان یا یک بستری سرپایی، تحت درمان قرار گرفتند.
گروه اول شامل بیش از ۲۸۵۰۰۰ مرد و زن مبتلا به بیماری ریفلاکس بود؛ اما هیچ شواهدی از التهاب مری در معاینه آنها وجود نداشت.
گروه دوم شامل تقریباً ۲۰۰۰۰۰ بیمار با شواهدی از آسیب مری بود.
هر دو گروه تا ۳۱ سال تحت نظر بودند. موارد ابتلا به سرطان مری در آنها با میزان ابتلا در جمعیت عمومی در همان دوره مقایسه شد.
در میان گروه GERD همراه با آسیب به مری، محققان متوجه افزایش خطر ابتلا به سرطان مری شدند.
اما آنها هیچ نشانهای کلی از افزایش خطر در بیماران GERD بدون آسیب مری پیدا نکردند.