- درمان سرطانهای تیروئید و ریه با رادیودارو؛متاستاز در بدن متوقف میشود
- تحول بزرگ در درمان سرطان مثانه پیشرفته با انفورتوماب ودوتین
- کاهش سن ابتلا به سرطان روده بزرگ
- انقلابی در خط اول درمان تومورهای نورواندوکرین پیشرفته: طلوع عصر رادیولیگاندتراپی
- عامل کلیدی توسعه سرطان ریه کشف شد
- افزایش مصرف سیگار و قلیان، سن ابتلا به سرطان را پایین آورد
- خوراکیهای سالم با پتانسیل افزایش رشد سرطان
- پایان کابوس نورالژی تریژمینال با رادیوسرجری سایبرنایف
- افزایش ۲ برابری مرگهای سرطانی در ایران تا ۲۰۴۰
- احتمال پیشگیری از سرطان بالا رفت
- تحول درمان خط دوم کلانژیوکارسینوما با داروهای هدفمند و ایمونوتراپی
- افزایش شیوع HPV و نیاز به واکسن گاردسیل یک واجب!
- زخمهای کوچک، خطرهای بزرگ؛ سرطان دهان را جدی بگیرید
- پیشرفت بزرگ در درمان سرطان ریه EGFR+: ترکیب اوسیمرتینیب و شیمیدرمانی استاندارد جدید شد
- درسهای جهانی از قانون ضد سیگار مالدیو
جایگاه درمان نئوادجوانت در گلیوبلاستوما مولتیفرم

امروز میخواهیم در مورد نقش درمان نئوادجوانت در گلیوبلاستوما مولتیفرم (GBM) صحبت کنیم.
آیا این رویکرد در حال حاضر در پروتکلهای استاندارد درمانی جای دارد؟
ممنون از شما. خیر، بر اساس گایدلاینهای معتبر مانند NCCN و ESMO، درمان نئوادجوانت (یعنی استفاده از شیمیدرمانی یا رادیوتراپی قبل از جراحی) به عنوان یک روش استاندارد برای گلیوبلاستوما توصیه نمیشود. در حال حاضر، جراحی حداکثر برداشت ایمن به همراه رادیوتراپی و تموزولوماید کمبینانت، پایه اصلی درمان است.
چرا از درمان نئوادجوانت بهصورت روتین در GBM استفاده نمیشود؟
چند دلیل مهم وجود دارد:
۱. شواهد محدود: مطالعات بالینی نشان ندادهاند که نئوادجوانتتراپی باعث بهبود بقای کلی (OS) یا بقای بدون پیشرفت (PFS) میشود.
۲. چالشهای تشخیصی: تشخیص دقیق گلیوبلاستوما معمولاً پس از جراحی و پاتولوژی قطعی انجام میشود. بیوپسی استریوتاکتیک اولیه ممکن است ناکافی باشد.
۳. خطر تأخیر در جراحی: شروع درمان سیستمیک یا رادیوتراپی قبل از جراحی میتواند زمان برداشت تومور را به تأخیر بیندازد و ممکن است پیشآگهی بیمار را بدتر کند.
آیا در شرایط خاصی ممکن است این رویکرد در نظر گرفته شود؟
بله، در مواردی که تومور در ابتدا غیرقابل برداشت باشد، ممکن است از رادیوتراپی یا شیمیدرمانی اولیه بهعنوان درمان پالیاتیو استفاده شود تا حجم تومور کاهش یابد و امکان جراحی فراهم شود. اما این روش، یک نئوادجوانتتراپی کلاسیک محسوب نمیشود. همچنین، برخی کارآزماییهای بالینی در حال بررسی تأثیر ایمونوتراپی یا درمانهای هدفمند قبل از جراحی هستند، اما هنوز نتایج قطعی نداریم.
آیا تحقیقات امیدوارکنندهای در این زمینه در حال انجام است؟
بله، برخی مطالعات کوچک روی نئوادجوانت تموزولوماید یا مهارکنندههای چکپوینت ایمنی (مثل پمبرولیزوماب) در حال انجام است. همچنین، بررسی درمانهای شخصیسازی شده بر اساس پروفایل مولکولی تومور میتواند در آینده امیدبخش باشد. اما تا زمانی که شواهد قویتری از مزایای این روشها وجود نداشته باشد، جراحی به دنبال رادیو-شیمیدرمانی کمبینانت همچنان استاندارد طلایی درمان است.
توصیه نهایی شما به بیماران و همکاران پزشک چیست؟
توصیه من این است که پایبندی به گایدلاینهای فعلی بهترین رویکرد است، مگر در مواردی که بیمار در یک کارآزمایی بالینی معتبر شرکت کند. تصمیمگیری باید توسط یک تیم چندرشتهای (شامل نوروانکولوژیست، جراح مغز و اعصاب و رادیوانکولوژیست) انجام شود تا بهترین نتیجه برای بیمار حاصل شود.
بسیار متشکریم از توضیحات شما
ممنون از شما. امیدوارم این اطلاعات برای بیماران و همراهانشان مفید بوده باشد.
تحلیل «نظام سلامت» ایران؛ از تهدیدها تا فرصتها
برخورد قضایی با مقصران پذیرش غیرقانونی پیام نور؛ عودت شهریه به معترضین
«تب برفکی» به انسان منتقل نمیشود / محصولات دامهای مبتلا وارد بازار نمیشود
تفاوت کما و مرگ مغزی؛ مرزی میان امید و اهدای زندگی
زیبایی در صف انتظار؛ چهرهسازی مدرن و رؤیای تأیید اجتماعی