اهمیت درمان پاراآئورتیک در سرطان دهانه رحم

سرطان دهانه رحم یکی از شایع‌ترین سرطان‌های زنان است که در صورت تشخیص دیرهنگام، می‌تواند به نواحی مختلفی از بدن گسترش یابد. یکی از مهم‌ترین مسیرهای انتشار این بیماری، درگیری غدد لنفاوی پاراآئورتیک است. تصمیم‌گیری درباره‌ی درمان این ناحیه به‌ویژه با پرتودرمانی ، نیازمند بررسی دقیق مرحله بیماری، نتایج تصویربرداری و شرایط اختصاصی هر بیمار است. در این مطلب، دکتر پوریا عادلی، متخصص رادیوانکولوژی، به بررسی نقش درمان پاراآئورتیک در مدیریت سرطان دهانه رحم و زمان‌های مناسب برای انجام یا عدم انجام آن می‌پردازد.

درمان پاراآئورتیک چیست؟

در سرطان دهانه رحم، غدد لنفاوی پاراآئورتیک (واقع در اطراف آئورت شکمی) یکی از مسیرهای مهم گسترش احتمالی سرطان هستند. در صورت درگیری این ناحیه، ممکن است نیاز به پرتودرمانی گسترده‌تر (شامل لگن و پاراآئورتیک) یا حتی شیمی‌درمانی باشد.

چه زمانی پاراآئورتیک را درمان می‌کنیم؟

۱. در سرطان‌های پیشرفته:

• اگر در سیتی‌اسکن یا PET-CT، متاستاز در غدد پاراآئورتیک دیده شود، حتماً پرتودرمانی این ناحیه انجام می‌شود.

• اگر غدد لنفاوی لگنی متعددی درگیر باشند (مثلاً ۳ غده یا بیشتر)، برخی پروتکل‌ها توصیه به پرتودرمانی پیشگیرانه‌ی ناحیه پاراآئورتیک می‌کنند.

۲. در سرطان‌های اولیه (مراحل I تا IIA):

• بر اساس مطالعات جدید (از جمله مقاله‌ای در مجله Cancers)، اگر بیمار جراحی رادیکال شده و فقط غدد لگنی مثبت باشند ولی غدد پاراآئورتیک سالم باشند، احتمال عود در این ناحیه پایین است (حدود ۲ تا ۳ درصد).

• بنابراین، در این شرایط معمولاً نیاز به پرتودرمانی پاراآئورتیک نیست؛ مگر در موارد خاص مانند درگیری غدد ایلیاک مشترک.

چرا این موضوع مهم است؟

• پرتودرمانی ناحیه پاراآئورتیک می‌تواند با عوارضی مانند مشکلات گوارشی و کاهش تولید سلول‌های خونی همراه باشد.

• در مواردی که خطر عود پایین است، می‌توان از پرتودرمانی این ناحیه صرف‌نظر کرد تا کیفیت زندگی بیمار حفظ شود.

نتیجه‌گیری

در بیماران مبتلا به سرطان دهانه رحم در مراحل اولیه با درگیری غدد لگنی، درمان ناحیه پاراآئورتیک همیشه ضروری نیست. تصمیم‌گیری باید براساس گزارش پاتولوژی جراحی و تصویربرداری‌های پیشرفته انجام شود. اما در مراحل پیشرفته بیماری، درمان پاراآئورتیک نقش کلیدی در کنترل سرطان دارد.

ارزیابی هر بیمار باید به صورت فردی انجام شود. خوشبختانه با پیشرفت روش‌های نوین رادیوتراپی مانند IMRT، می‌توان درمان مؤثر را با کمترین عوارض ارائه داد.

دکتر پوریا عادلی
متخصص رادیوانکولوژی