تازه‌های esgo ۲۰۲۵ به روایت سرطان نیوز

به گزارش سرطان نیوز؛ کنگره ESGO ۲۰۲۵، بزرگ‌ترین گردهمایی متخصصان انکولوژی زنان در اروپا، از ۲۰ تا ۲۳ فوریه ۲۰۲۵ در رم، ایتالیا برگزار شد. در این رویداد، بیش از ۲۵۰۰ متخصص از سراسر جهان گرد هم آمدند تا جدیدترین پیشرفت‌های بالینی و پژوهشی در زمینه سرطان‌های زنان را بررسی کنند.

این کنگره شامل بیش از ۵۰ نشست علمی با حضور برترین متخصصان، میزگرد‌های تخصصی، ویدئو‌های جراحی، جلسات هیئت تومور و پخش زنده جراحی‌های انحصاری از بیمارستان‌ها بود. ESGO ۲۰۲۵ فرصتی منحصر‌به‌فرد برای تبادل دانش، ارتقای مهارت‌ها و پیشبرد حوزه انکولوژی زنان فراهم کرد.

در ادامه گزارش دکتر عادلی متخصص رادیوانکولوژی را از این کنگره می‌خوانیم:

ارزیابی مقایسه‌ای شیمی‌درمانی داخل‌شریانی نئوادجوانت و شیمی‌امبولیزاسیون در سرطان گردن رحم پیشرفته

مطالعه‌ای جدید که توسط شاهن پارسیان، گئورگی مانیکهاس و سوزانا بابلویان انجام شده، به مقایسه دو روش درمانی نئوادجوانت برای سرطان گردن رحم پیشرفته می‌پردازد. سرطان گردن رحم، با وجود برنامه‌های غربالگری موجود، همچنان یکی از علل اصلی مرگ و میر در زنان است. این تحقیق به بررسی اثربخشی شیمی‌درمانی داخل‌شریانی نئوادجوانت (IAIC) و شیمی‌امبولیزاسیون با میکروسفرهای اشباع‌شده از دارو (TACE) در بیمارانی با مراحل II تا IVa سرطان گردن رحم پرداخته است.

روش‌شناسی:

در این مطالعه 209 بیمار (با میانگین سنی 40.57 سال) شرکت داشتند که به دو گروه تقسیم شدند: گروه IAIC شامل 153 بیمار و گروه TACE شامل 56 بیمار. این دو گروه از نظر ویژگی‌های بالینی مشابه بودند. رژیم شیمی‌درمانی نئوادجوانت به این صورت بود: کاربوپلاتین (AUC6) به صورت داخل‌شریانی و ایری‌نتوکان (200 میلی‌گرم بر مترمربع) به صورت داخل وریدی، هر 21 روز یکبار. پس از دو دوره شیمی‌درمانی، عمل جراحی رادیکال برای بیماران انجام شد. بیمارانی که به اندازه کافی به درمان نئوادجوانت پاسخ نداده بودند، تحت شیمی‌درمانی همزمان با رادیوتراپی قرار گرفتند.

نتایج:

پاسخ کلی به شیمی‌درمانی نئوادجوانت در گروه IAIC معادل 84.8% و در گروه TACE معادل 79% بود که از نظر آماری تفاوت معناداری نداشت (p>0.05). با این حال، میزان موفقیت در انجام عمل جراحی در گروه IAIC بیشتر از گروه TACE بود (69% در مقابل 46.4%) که این تفاوت به طور معناداری بیشتر بود (p<<0.01). همچنین، میزان بقای کلی و بقای بدون عود در گروه IAIC به طور قابل توجهی بهتر بود. این میزان به ترتیب 63.9% و 61% در گروه IAIC و 43% و 42% در گروه TACE بود (p<0.05). این تفاوت‌ها بیشتر در مراحل III-IVa مشهود بود. بیماران تحت عمل جراحی رادیکال پیش‌بینی بهتری از نظر بقا داشتند (P<0.001).

نتیجه‌گیری:

نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که شیمی‌درمانی داخل‌شریانی نئوادجوانت (IAIC) و شیمی‌امبولیزاسیون با میکروسفرهای اشباع‌شده از دارو (TACE) هر دو روش‌های ایمن و با سمیت قابل قبول هستند و اثرات سیتو-کاهش‌دهنده قوی‌ای دارند. با این حال، گروهی که تحت شیمی‌درمانی IAIC قرار گرفتند، پیش‌بینی بهتری در بقا و نتایج درمانی نسبت به گروه TACE داشتند.

گزارش هزینه-اثربخشی ترکیب رلاکوریلانت و ناب-پاکلیتاکسل در درمان سرطان تخمدان مقاوم به پلاتین

مقدمه:

مطالعات اخیر نشان داده‌اند که ترکیب رلاکوریلانت و ناب-پاکلیتاکسل در بیماران مبتلا به سرطان تخمدان مقاوم به پلاتین می‌تواند اثربخشی خوبی داشته باشد. در سال 2023، یک مطالعه فاز II تصادفی و کنترل‌شده نشان داد که درمان با دوز متناوب رلاکوریلانت و ناب-پاکلیتاکسل، نسبت به درمان با تک داروی ناب-پاکلیتاکسل، باعث بهبود بقای بدون پیشرفت بیماری، مدت زمان پاسخ و بقا کلی می‌شود و در عین حال عوارض جانبی کمتری دارد. این مطالعه به بررسی هزینه-اثربخشی این ترکیب‌ها پرداخته و مقایسه‌ای بین روش‌های درمانی مختلف انجام داده است.

روش‌شناسی:

در این مطالعه از یک مدل تحلیل تصمیم برای بررسی هزینه‌های درمان و نسبت هزینه-اثربخشی استفاده شده است. هدف اصلی این بود که درمان‌های مختلف برای بیماران مبتلا به سرطان تخمدان مقاوم به پلاتین از دیدگاه سیستم بهداشتی ایالات متحده ارزیابی شوند. در این مدل، درمان‌های مختلف بررسی شدند: دوز متناوب رلاکوریلانت + ناب-پاکلیتاکسل (IN)، دوز مداوم رلاکوریلانت + ناب-پاکلیتاکسل (CN)، و تک درمانی ناب-پاکلیتاکسل (N). نتایج سلامت به صورت سال‌های زندگی تعدیل‌شده با کیفیت (QALY) محاسبه شده است.

نتایج:

نتایج نشان داد که تک درمانی ناب-پاکلیتاکسل (N) ارزان‌ترین گزینه با هزینه 4606.05 دلار بود، در حالی که هزینه دوز متناوب رلاکوریلانت + ناب-پاکلیتاکسل (IN) 22597.75 دلار و دوز مداوم رلاکوریلانت + ناب-پاکلیتاکسل (CN) 44276.86 دلار گزارش شد. وقتی هزینه‌ها با توجه به میزان اثربخشی درمان‌ها مقایسه شدند، دوز متناوب رلاکوریلانت + ناب-پاکلیتاکسل (IN) به عنوان گزینه‌ای مقرون‌به‌صرفه شناخته شد. بر اساس آستانه تمایل به پرداخت 100,000 دلار برای هر QALY، این ترکیب هزینه-اثربخشی مناسبی داشت و در مقایسه با تک درمانی ناب-پاکلیتاکسل (N) با ICER معادل 21418.69 دلار به ازای هر QALY به دست آمده، به‌عنوان درمان بهتری معرفی شد. از سوی دیگر، درمان مداوم رلاکوریلانت + ناب-پاکلیتاکسل (CN) به دلیل هزینه بیشتر و اثربخشی کمتر، از نظر هزینه-اثربخشی رد شد.

در نهایت، تحلیل حساسیت نشان داد که این مدل پایدار است و نتایج آن قابل اعتماد است. همچنین، دوز متناوب (IN) نسبت به دوز مداوم (CN) و تک درمانی ناب-پاکلیتاکسل (N) مزایای بیشتری داشت و بیشتر عوارض جانبی در گروه IN کمتر مشاهده شد.

نتیجه‌گیری:

این مطالعه نشان داد که ترکیب دوز متناوب رلاکوریلانت و ناب-پاکلیتاکسل (IN) از نظر هزینه-اثربخشی نسبت به درمان‌های دیگر، به‌ویژه درمان مداوم با رلاکوریلانت + ناب-پاکلیتاکسل (CN)، گزینه بهتری است. همچنین، این ترکیب نسبت به تک درمانی ناب-پاکلیتاکسل (N) از نظر اثربخشی و تحمل‌پذیری بهتر عمل می‌کند. بنابراین، ترکیب IN یک گزینه درمانی با کیفیت بالا و مقرون‌به‌صرفه برای بیماران مبتلا به سرطان تخمدان مقاوم به پلاتین است.

بررسی اثرات پمبرولیزوماب در درمان کمکی سرطان اندومتر با ریسک بالا: مطالعه فاز III KEYNOTE-B21

پیش‌زمینه:

سرطان اندومتر یکی از شایع‌ترین انواع سرطان‌های رحم است که به ویژه در مراحل پیشرفته و در افرادی با ریسک بالای ابتلا، چالش‌های درمانی زیادی دارد. در سال‌های اخیر، درمان‌های هدفمند و ایمن‌تری همچون پمبرولیزوماب (یکی از داروهای مهارکننده نقاط کنترل ایمنی) به عنوان گزینه‌هایی جدید در درمان این نوع سرطان‌ها مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه، اثر افزودن پمبرولیزوماب به شیمی‌درمانی کمکی در بیماران با سرطان اندومتر با ریسک بالا پس از جراحی بررسی شده است.

هدف مطالعه:

هدف اصلی این مطالعه، ارزیابی تاثیر پمبرولیزوماب در ترکیب با شیمی‌درمانی (کربوپلاتین-پاکلیتاکسل) و در برخی موارد همراه با پرتودرمانی، بر بهبود بقا بدون بیماری (DFS) و بقا کلی (OS) در بیماران تازه‌تشخیص‌شده با سرطان اندومتر است. این مطالعه در چهارچوب یک آزمایش تصادفی، دوسوکور و فاز III، بر روی 1095 بیمار انجام شد که به‌طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: یک گروه درمان با پمبرولیزوماب و شیمی‌درمانی و گروه دیگر دریافت دارونما (پلاسبو) همراه با شیمی‌درمانی.

روش مطالعه:

در این مطالعه، بیماران با تشخیص سرطان اندومتر با ریسک بالا که جراحی اولیه درمانی آنها با هدف درمان قطعی انجام شده و هیچ نشانه‌ای از بیماری باقی نمانده است، وارد مطالعه شدند. این بیماران به دو گروه تقسیم شدند:
 1. گروه دریافت‌کننده پمبرولیزوماب به‌همراه شیمی‌درمانی.
 2. گروه دریافت‌کننده دارونما به‌همراه شیمی‌درمانی.

درمان شیمی‌درمانی شامل کربوپلاتین و پاکلیتاکسل بود که به مدت شش دوره به بیماران داده شد. سپس، گروه پمبرولیزوماب ادامه درمان را با این دارو دریافت کرد و در گروه پلاسبو، دارونما تجویز شد. پرتودرمانی به تشخیص پزشک معالج در بعضی از بیماران به‌کار گرفته شد.

نتایج مطالعه:

در این تحلیل موقت، که در تاریخ 4 مارس 2024 انجام شد، تعداد 119 رویداد DFS در گروه پمبرولیزوماب و 121 رویداد DFS در گروه پلاسبو گزارش شد. بررسی‌ها نشان دادند که در گروه dMMR (نوع سرطان با نقص ترمیم اشتباهات اصلاحی DNA)، درمان با پمبرولیزوماب نسبت به پلاسبو بقا بدون بیماری بهتری را به همراه داشت (Hazard Ratio = 0.31)، در حالی که در گروه pMMR تفاوت معناداری مشاهده نشد (Hazard Ratio = 1.20).

در مجموع، نرخ بقا بدون بیماری در هر دو گروه تقریباً مشابه بود (75% در گروه پمبرولیزوماب و 76% در گروه پلاسبو)، اما در زیرگروه‌های dMMR درمان با پمبرولیزوماب به وضوح بهتر عمل کرد. در عین حال، عوارض جانبی درجه 3 یا بیشتر در گروه پمبرولیزوماب در مقایسه با پلاسبو بیشتر گزارش شد، هرچند هیچ عارضه‌ای منجر به مرگ نشد.

نتیجه‌گیری:

با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از پمبرولیزوماب به‌همراه شیمی‌درمانی برای بیماران با سرطان اندومتر با ریسک بالا که پس از جراحی هیچ نشانه‌ای از بیماری ندارند، تأثیر مثبتی بر بقا بدون بیماری در بیماران با نوع dMMR دارد، اما در گروه کلی این درمان تفاوت معناداری با پلاسبو نداشت. این یافته‌ها نشان می‌دهد که پمبرولیزوماب می‌تواند یک گزینه درمانی مفید برای برخی از بیماران مبتلا به سرطان اندومتر با نقص ترمیم اشتباهات اصلاحی DNA باشد

نویسنده:دکتر پوریا عادلی متخصص رادیوانکولوژی