دانستنی‌های بیماران مبتلا به سرطان در سفر‌های هوایی

بسیاری از افراد درباره بهترین زمان برای سفر در طول درمان سوال دارند، و پاسخ این سوال برای هر فرد متفاوت خواهد بود.

به طور کلی، حداقل دو هفته پس از جراحی سفر هوایی توصیه نمیشود (و در برخی موارد مانند جراحی مغز، این زمان طولانی‌تر است). پس از هر گونه عمل جراحی باید اطمینان حاصل کرد که بخیه‌ها به طور کامل بهبود یافته باشد و تمامی لوله‌ها یا درن‌ها از بدن بیمار خارج شده باشد.

در طی شیمی‌درمانی، بهترین زمان برای پرواز بستگی به نوع رژیم شیمی‌درمانی شما و سایر عواملی مانند عوارض جانبی که تجربه می‌کنید، دارد. در اکثر پروتکل‌ها، شیمی‌درمانی کاهش گلبول‌های خون در فاصله ده تا چهارده روز بعد از شیمی درمانی محتمل‌تر است و معمولا قبل یا بعد از این تاریخ انجام هرگونه مسافرت از جمله سفر هوایی می‌تواند با احتمال مشکلات کمتری همراه باشد، (تعداد پایین سلول‌های سفید خون می‌تواند خطر عفونت را افزایش دهد، شمارش پایین سلول‌های قرمز خون (کم‌خونی) می‌تواند موجب خستگی بیشتر شود و شمارش پایین پلاکت‌ها (ترومبوسیتوپنی) می‌تواند خطر خونریزی را در طی سفر افزایش دهد) در شیمی‌درمانی با دوز بالا، مانند درمان برخی سرطان‌های خون، ممکن است پرواز در کل طول درمان توصیه نشود.

 

قانون دسترسی حمل‌ونقل هوایی ۱۹۸۶ در ایالات متحده، از تبعیض در پرواز‌های داخلی بر اساس ناتوانی جلوگیری می‌کند. اگرچه برخی "روایت‌های ترسناک وناراحت کننده " در اخبار درباره کارمندان امنیتی TSA و بازرسی بدنی آن‌ها منتشر می‌شود، اما کارمندان TSA موظفند آماده کمک به افرادی با ناتوانی‌های ناشی از سرطان باشند (در آمریکا توصیه می‌شود که ۷۲ ساعت قبل از سفر با شماره کمک‌خواهی TSA تماس بگیرید تا مراحل بازرسی را در مورد بیماران مبتلا به سرطان تسهیل نمایند)

همچنین در بسیاری از کشور‌ها شمامی‌توانید از یک متخصص پشتیبانی مسافر درخواست کمک کنید. این متخصصان TSA برای کمک به افراد با ناتوانی‌های مختلف آموزش دیده‌اند. با توجه به تمهیدات اندیشیده در سایر کشور‌ها به نظر می‌رسد که استفاده از خدمات cip برای این بیماران در کشور ما مفید باشد و لازم است شرکت‌های ارائه دهنده این خدمات تمهیداتی را برای کاهش هزینه‌های بیماران مبتلا به سرطان در استفاده از این خدمات در نظر بگیرند.

 

بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان باید دارو‌ها یا دستگاه‌های پزشکی همراه خود داشته باشند. علاوه بر اطمینان از تأمین کافی دارو‌ها (با حداقل چند دوز اضافی برای موارد احتمالی تأخیر یا تغییرات ناشی از شرایط جوی)، موارد دیگری وجود دارد که باید در نظر بگیرید.

تمام دارو‌ها را در کیف دستی خود قرار دهید و آن‌ها را همراه با چمدان در داخل بار قرار ندهید. این شامل دارو‌هایی می‌شود که برای مدیریت عوارض جانبی مانند دارو‌های ضد تهوع یا مسکن‌ها استفاده می‌کنید. همچنین تمام دارو‌ها باید در بسته‌بندی اصلی خود باشند. اگرچه توصیه می‌شود دارو‌ها را برای تمام مدت سفر خود به همراه داشته باشید، بسیاری از شرکت‌های بیمه محدودیتی در تعداد دارو‌هایی که در یک نوبت تجویز می‌شوند دارند. در صورتی که این مسئله برای شما مشکل است، با پزشک خود مشورت کنید.

اگر دارو‌های شما به صورت مایع هستند، بطری‌هایی که کمتر از ۳ اونس هستند در بسیاری از خطوط هوایی مجاز هستند، اما برای دارو‌های بیشتر از این مقدار باید دارو‌ها را از کیف خود خارج کرده و به مسئول TSA اطلاع دهید.

به خاطر داشته باشید که دستورالعمل دارو‌های مجاز و دسترسی به انواع دارو‌ها در کشور‌ها و خطوط هوایی مختلف مختلف متفاوت است و ممکن است داروی شما در کشوری که به آن سفر می‌کنید در دسترس نباشد وهمچنین بسیار مهم است که مطمئن شوید داروی شما در کشور‌های مقصد قانونی است.

برای مثال، دارو‌های حاوی سودوافدرین (مانند Sudafed) در ژاپن غیرقانونی هستند. آمفتامین‌ها مانند Adderall در ژاپن و عربستان سعودی غیرقانونی هستند. مواد مخدر ممکن است غیرقانونی یا محدود باشند، به عنوان مثال کدئین در یونان و هنگ کنگ غیرقانونی است. برخی کشور‌ها (مانند کاستاریکا) نیاز دارند که نامه‌ای از پزشک خود برای توضیح دارو‌ها به همراه داشته باشید و تنها مقدار مورد نیاز برای مدت اقامت خود را بیاورید، در سفر‌های خارجی لازم است، قوانین را بررسی کنید، زیرا هیچ استثنایی برای افراد مبتلا به سرطان وجود ندارد.

اگر به دلیل یک وضعیت پزشکی نیاز به حمل سرنگ‌ها و دارو‌های تزریقی دارید، می‌توانید این دارو‌ها را همراه با خود به داخل هواپیما ببرید. توصیه می‌شود که نامه‌ای از پزشک خود برای اثبات ضرورت حمل این دارو‌ها همراه داشته باشید، زیرا برخی از ایستگاه‌های بازرسی ممکن است نیاز به تأیید پزشک داشته باشند.

اگر پورت، استومی یا هر دیوایس خارجی پزشکی در بدن شما وجود دارد، باید قبل از عبور از بازرسی TSA به مسئولان TSA اطلاع دهید. در برخی موارد ممکن است نیاز به بازرسی بدنی باشد.

معمولاً به شما اجازه داده می‌شود که هنگام عبور از امنیت، کلاه‌گیس، شال یا پوشش‌های سر دیگری را که به عنوان وسایل پزشکی شناخته می‌شوند، بپوشید، اما ممکن است نیاز به بازرسی بدنی باشد. در صورت تمایل می‌توانید درخواست بازرسی خصوصی کنید.

پروتز‌های سینه نیاز به برداشتن ندارند، اگرچه باید قبل از بازرسی به مسئول TSA اطلاع دهید البته در موارد نادری ممکن است نیاز به بازرسی بدنی باشد.