جیانی بونادونا؛ پیشگام بی‌باک درمان سرطان و پدر شیمی‌ درمانی قبل از عمل جراحی سرطان پستان

به گزارش  گروه سرطان، سرطان نیوز، جیانی بونادونا، که به تعهد بی‌پایانش به طب سرطان مبتنی بر شواهد شناخته می‌شود، در ۷ سپتامبر ۲۰۱۵ در سن ۸۱ سالگی درگذشت. او رهبری بود که نسل‌های بسیاری از متخصصین سرطان‌شناسی بالینی را تحت تأثیر قرار داد و مجموعه‌ای از دستاورد‌های چشمگیر و بی‌پایان به جا گذاشت که سهم بزرگی در شکل‌گیری حوزه آنکولوژی بالینی به شکلی که امروز می‌شناسیم داشته است. هنگامی که او استفاده از درمان سیستمیک تکمیلی برای سرطان سینه را پیشنهاد داد و آن را به کار برد و اثربخشی آن را اثبات کرد، این روش به شدت با اصول زمان خود متفاوت بود. بیماران سرطانی بسیاری که قرار بود پس از جراحی، مجدد مبتلا شوند و جان خود را از دست بدهند، با این روش درمانی نجات یافتند. این ویژگی منحصربه‌فرد او و میراثش بود: همیشه کاری بهتر برای رفاه و بهبود بیماران سرطانی وجود دارد، حتی اگر این کار نیازمند فاصله گرفتن از خرد متعارف باشد.

او یک اندیشمند نوآور خستگی‌ناپذیر، یک پیشگام بی‌باک و در عین حال یک محقق دقیق و وسواسی نسبت به کیفیت داده‌ها و تکرارپذیری نتایج بود. موفقیت او به خودپسندی منجر نشد و جایی برای جشن نگذاشت؛ چالش بعدی همیشه بهترین چالش بود. او الهام‌بخش وفاداری بسیاری از کسانی بود که افتخار همکاری با او را داشتند و با نوشته‌ها و ارائه‌های استادانه‌اش تلاش می‌کرد، آگاهی و کاربرد گسترده‌تری از پیشرفت‌های علمی که هدایت کرده بود، ایجاد کند.

نگاهی به دستاورد‌های او نشان می‌دهد که تأثیرش فراتر از بیش از ۵۰۰ مقاله در حوزه‌های تخصصی شناخته شده‌اش بود که شامل توسعه دارو، درمان بیماری هاجکین و درمان‌های تکمیلی و پیش‌درمانی سرطان سینه می‌شود. مهم‌ترین میراث او در آنکولوژی بالینی، به‌کارگیری معیار‌های علمی دقیق بود؛ به طوری که یک آزمایش بالینی باید به همان دقت طراحی و اجرا شود که هر مطالعه آزمایشگاهی طراحی می‌شود.

دستاورد‌های برجسته او شامل کار پیشگامانه در شیمی‌درمانی ترکیبی، استفاده از آدریامایسین (دوکسوروبیسین) و معرفی روش ABVD برای درمان بیماری هوچکین بود که هنوز هم به عنوان استاندارد طلایی برای درمان این بیماری محسوب می‌شود. او همچنین اولین کسی بود که آنکولوژی اطفال را به عنوان یک رشته مستقل در اروپا مطرح کرد و نگرانی‌های اخلاقی مرتبط با آزمایش‌های آنکولوژی در کودکان را مد نظر قرار داد.

در سال ۱۹۷۵، بونادونا اولین گزارش از اثربخشی داروی CMF برای درمان تکمیلی سرطان سینه را ارائه کرد.

در دهه ۱۹۸۰، بونادونا روش‌های جدیدی برای شیمی‌درمانی به منظور بهبود نتایج در بیماران با خطر بالا را آزمایش کرد. او مفهوم درمان سیستمیک نئوادجوانت (شیمی‌درمانی پیش‌از جراحی) را مطرح کرد و به اهمیت واکنش پاتولوژیک کامل به عنوان یک شاخص پیش‌آگهی پی برد. بونادونا همچنین به بررسی شیمی‌درمانی و پرتودرمانی به صورت ترکیبی پرداخت و آزمایش‌های بالینی گسترده‌ای را برای بیماران در مراحل اولیه بیماری هوچکین انجام داد.

یکی از بزرگ‌ترین دستاورد‌های بونادونا تعهد او به خدمت به منافع بیماران در مطالعات بالینی گسترده بود. او به شفافیت در طراحی مطالعات، جمع‌آوری داده‌ها و تحلیل آن‌ها اعتقاد داشت. به عقیده او، همکاری نزدیک بین محققان دانشگاهی و صنعت داروسازی برای بیماران، به ویژه در مراحل اولیه بیماری، مزایای زیادی دارد و این تلاش‌ها به تحقیقات انتقالی و پیگیری‌های طولانی‌مدت نیاز دارد.

آخرین درس او برای پزشکان، اهمیت همدلی و توجه انسانی به بیماران بود. بونادونا با زندگی پربارش به ما نشان داد که هرگز نباید از پیگیری بهبود کنترل سرطان، با تعهد علمی و بدون هدر دادن انرژی‌ها، باز ایستیم.