افزایش مرگ‌ومیر سرطان از بیماری‌های قلبی عروقی و نقش اپی‌ژنتیک در پیشرفت آن

به گزارش گروه سرطان، سرطان نیوز؛ برای اولین بار، مرگ‌ومیر ناشی از سرطان از بیماری‌های قلبی عروقی پیشی گرفته است و طبق گزارش NIH، یک نفر از هر دو مرد و یک نفر از هر سه زن در ایالات متحده به نوعی از این بیماری مبتلا خواهند شد.

سرطان یک پاتولوژی پیچیده است که شامل تغییرات سلولی و مولکولی متعددی است که منشأ و پیشرفت آن را تحریک می‌کنند. در دهه گذشته، پژوهشگران تلاش کرده‌اند تا با ارائه یک چارچوب مشترک، تحقیقات را سازماندهی و ساده‌تر کنند. نتیجه اصلی این فرآیند تعریف ۱۴ ویژگی سرطان بود؛ مجموعه‌ای از ناهنجاری‌هایی که در تمامی تومورها مشترک هستند.

از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به متاستازها، رشد بیش از حد سلول‌ها و ناتوانی سلول‌های سرطانی در مرگ اشاره کرد. تصور می‌شد که این خصوصیات عمدتاً به دلایل ژنتیکی (مانند جهش‌ها) باشند، اما ژنتیک نمی‌تواند به‌طور کامل طبیعت متغیر و تکاملی تومورهای انسانی و توانایی آن‌ها در کسب مقاومت سریع در برابر درمان را توضیح دهد. بنابراین، باید مکانیزم‌های دیگری درگیر باشند و کنترل اپی‌ژنتیک اطلاعات ژنتیکی یک گزینه مناسب به نظر می‌رسید.

در مقاله‌ای که در مجله Cancer Discovery، نشریه با بیشترین تأثیرگذاری از انجمن آمریکایی تحقیقات سرطان (AACR)، منتشر شده و توسط دکتر مانل استلر، استاد پژوهشی ICREA در مؤسسه تحقیقات لوکمیای خوزه کارراس و رئیس بخش ژنتیک در دانشکده پزشکی دانشگاه بارسلونا، رهبری شده است، ویژگی‌های اپی‌ژنتیکی که به تعریف تومورها کمک می‌کنند و توانایی شگفت‌انگیز آن‌ها در تطبیق و بقا در یک میکرو محیط خصمانه را فراهم می‌کنند، توصیف شده است؛ ویژگی‌هایی که مانع از مرگ سلول‌های سرطانی می‌شوند.

دکتر استلر اظهار داشت: "پس از بیش از ۲۵ سال مطالعه تغییرات شیمیایی DNA و پروتئین‌های تنظیم‌کننده آن، اکنون دید واضح‌تری از تغییرات اپی‌ژنتیکی که بیشتر تومورهای انسانی به اشتراک می‌گذارند، داریم." او ادامه داد: "در این مقاله، پژوهشگران خبره در این زمینه با هماهنگی من تصمیم گرفتند این شش ویژگی را که تغییرات اپی‌ژنتیکی تومورها را مشخص می‌کنند، معرفی کنند تا تشخیص و پیش‌آگهی بیماری را بهبود بخشیده و همچنین درمان آن را ارتقا دهند."

بر اساس تیم متخصص، شش ویژگی اپی‌ژنتیکی سلول‌های سرطانی عبارتند از:

1. از دست دادن فعالیت ژن‌های ضد سرطان به دلیل متیلاسیون بیش از حد DNA.
2. فعال‌سازی مجدد اپی‌ژنتیکی توالی‌های ویروسی باستانی که در ژنوم ما ادغام شده‌اند.
3. تحریف در اصلاحات پروتئین‌های هیستون که بیان ژن را کنترل می‌کنند.
4. بازسازی ساختار سه‌بعدی هسته سلول.
5. ناپایداری اپی‌ژنتیکی که به سرطان اجازه تکامل می‌دهد.
6. رابطه متقابل با تغییرات ژنتیکی سرطان که در آن هر دو نوع ضایعه با هم تعامل داشته و یکدیگر را تقویت می‌کنند.

اپی‌ژنتیک سرطان همچنان یک حوزه در حال رشد است و با وجود پایه‌های محکم آن، دکتر استلر اشاره می‌کند که "مهم است بپذیریم که این قوانین ثابت نیستند و اکتشافات آینده با استفاده از فناوری‌های نوین مانند تجزیه و تحلیل تک‌سلولی و هوش مصنوعی می‌توانند قوانین جدیدی را ارائه دهند که ویژگی‌های اپی‌ژنتیکی سرطان را تعریف می‌کنند."