- تزریق ۸.۲ همت اعتبار به حوزه دارو
- واکسن "MVA-BN" برای آبله میمونی: تاییدیهها، اثربخشی و برنامههای بینالمللی
- روشی امیدبخش برای پیشگیری از اچآیوی
- توزیع سهمیهای انسولین «نوومیکس» در داروخانهها / «رایزودگ» وارد بازار شد
- به کارگیری داروسازان در شبکه بهداشتی کشور
- خطرات مصرف داروی کتامین برای زنان باردار
- از ذخیره استراتژیک دارو غافل شدهایم/ نمی توان منتظر انسولین ماند
- فرایند شناسه گذاری کالاهای سلامت محور در کشور
- رژیم کتوژنیک ممکن است کلسترول بد را افزایش دهد
- دلایل اصلاح سیاستهای ارزی دارو/ چقدر یارانه دارو پرداخت شده است
- مهم ترین عارضه های مصرف نوشابههای رژیمی
- چرا پروتئین مادهای ضروری برای بدن است؟
- دستور رییس جمهور برای پرداخت ۵هزار میلیارد تومان از یارانه دارو
- نقش رژیم غذایی مناسب در کاهش شاخصهای التهابی بدن
- ضرورت تخصیص ۷۰ درصدی ارز کالاهای سلامت محور تا پایان شهریور
به گزارش گروه غذا و دارو سرطان نیوز، به طور کلی تمام داروهای روانپزشکی دارای بعضی عوارض جانبی هستند و جز در مورد اختلالات ژنتیکی شدید و مزمن، مصرف بلندمدت آنها توصیه نمیشود. اضطراب یکی از رایجترین اختلالات روانشناختی است که برای کنترل و درمان آن از داروهای روانپزشکی مختلفی استفاده میشود. تقریبا پرمصرفترین داروهای اضطراب، بنزودیازپینها هستند که برای طیف وسیعی از بیماریها از جمله اضطراب، استرس، تشنج و بیخوابی تجویر میشوند. کلونازپام، دیازپام، لورازپام و کلردیازپوکساید همگی انواعی از بنزودیاپینها هستند.
آیا داروهای ضداضطراب حجم مغز را تغییر میدهند؟
محققان یک دانشگاه هلندی در پژوهشهای خود متوجه شدند که بنزودیازپینها اثرات نامطلوب زیادی بر روی شناخت دارد. استفاده از بنزودیازپینها بسیار متداول است اما اثرات طولانی مدت آنها بر تخریب عصبی و خطر زوال عقل نامشخص است. در این مطالعه ۴۹.۵ درصد از شرکتکنندگان در مقطعی از ۱۵ سال گذشته بنزودیازپین مصرف کرده بودند. استفاده کلی از بنزودیاپین با افزایش خطر زوال عقل مرتبط نیست، استفاده طولانی مدت به طور قابل توجهی با کاهش حجم مغز مرتبط است.
بیشتر بخوانید
محققان دریافتند که ۷۲۶ نفر از ۵۴۴۳ نفر شرکتکننده در این پژوهش، یعنی ۱۳.۳ درصد از آنها دچار زوال عقل شدهاند. یافتههای این پژوهشها نشان میدهد مصرف طولانی مدت بنزودیازپین ممکن است قسمتهایی از مغز را که در تنظیم حافظه و خلق و خوی دخیل هستند کوچک کند.
چنین تحقیقی اولین بار در سال ۱۹۸۲ انجام شد که نشان میداد مغز افرادی که بنزودیازپین مصرف میکنند، در مقایسه با افرادی که این داروها را مصرف نکردهاند، آسیبدیده و کوچک هستند. اخیرا در سال ۲۰۲۳، زمانی که در مجموع بیش از ۳۰ میلیون آمریکایی مصرف بنزودیازپین گزارش کردند، یک نظرسنجی جامع از ۱۲۰۷ نفر نشان داد که ۷۶.۶ درصد علائم پس از قطع مصرف را گزارش کردند که برای یک سال یا بیشتر ادامه داشت.
بیش از نیمی از پاسخدهندگان افکار خودکشی یا اقدام به خودکشی را گزارش کردند. اگرچه آخرین یافتهها تا حدی این الگو را تایید میکند، اما محققان هلندی به این نتیجه رسیدند که استفاده کلی از بنزودیازپینها با افزایش خطر زوال عقل مرتبط نیست. از آنجایی در بررسی سیستماتیک آنها ۱۳.۳ درصد دچار زوال عقل شدهاند، این معنا را میدهد که بنزودیازپینها یک علت واضح یا اصلی برای زوال عقل نیستند.