- تاثیر داروهای استنشاقی بر درمان آسم
- هدیه ۴۰۰هزار تومانی تامیناجتماعی به بیمهشدگان برای خرید کتاب + شرایط و نحوه دریافت بُن
- نتایج امیدوارکننده آزمایش پمپ کوچک برای کودکان در انتظار پیوند قلب
- شناسایی سویه جدید کرونا با نام فلیرت
- عوامل خطرِ «زوال عقلِ زودرس»
- این بیماری را با مشکلات گوارشی اشتباه نگیرید!
- نقش ماماها در ارتقای سلامت مادران/ غربالگری و تشخیص زودهنگام سرطان سینه با محوریت ماماها
- چاقی چه تاثیری روی مغز دارد؟
- حسگری که سطح اکسیژن خون را از تنفس تشخیص میدهد
- تشخیص فشارخون بالا از روی انگشتان
- خدمات صندوق صعبالعلاج برای بیماران تالاسمی
- درمان بیماری با تغییر اقلیم و محل زندگی
- تلاش برای دسترسی به داروی مورد نیاز بیماران تالاسمی
- درد و رنج بیماران تالاسمی در قاب نگاه و تبعیض اجتماعی
به گزارش سرطان نیوز، مطالعه محققان مرکز پزشکی دانشگاه تکزاس، از دست دادن توده عضلانی قلب و از دست دادن عملکرد در بطنهای قلب را در طول پروازهایی که میتوانند تا شش ماه ادامه دهند، نشان نداد.
این یافتهها میتواند پیامدهایی برای درمان بیماریهایی داشته باشد که گرانش در آنها نقش دارد. آنها همچنین میتوانند در برنامه ریزی مأموریتهای طولانیتر مانند مریخ کمک کنند.
دکتر «بنجامین لوین»، نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: «مطالعه ما نشان میدهد که به طور قابل توجهی، کاری که ما در فضا برای حفظ عملکرد قلب و مورفولوژی انجام میدهیم بسیار مؤثر است.»
مشخص شده است که وقتی فضانوردان به زمین بازمیگردند، معمولاً کاهش شدید فشار خون را تجربه میکنند. یک علت مهم آن، بازسازی است که قلب به دلیل شرایط ریزگرانشی فضا تجربه میکند.
در فضا، بدن فضانوردان مجبور نیست با اثرات گرانش مقابله کند. یعنی بدن به سختی کار نمیکند. محققان توضیح دادند که این وضعیت شبیه چیزی است که فرد در هنگام استراحت در رختخواب تجربه میکند.
توده عضله قلب در فضا به طور متوسط ۱ درصد در هفته کاهش مییابد و حجم خونی که قلب در خود نگه میدارد نیز کاهش مییابد.
بیشتر بخوانید
مشخص نبود که آیا دو ساعت تمرین ورزشی که فضانوردان در ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS) انجام میدهند میتواند با این زمان طولانی در گرانش صفر مقابله کند یا خیر. برنامههای ورزشی فضانوردی شامل تمرینات قدرتی و فعالیت هوازی بود.
بنابراین، محققان این موضوع را در دادههای ۱۳ فضانوردی که بین سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ در ایستگاه فضایی مأموریت داشتند، مورد مطالعه قرار دادند. مأموریتها به طور متوسط ۱۵۵ روز به طول انجامید.
دادهها شامل اندازه گیری فشار خون، مقدار خون پمپاژ شده در هر ضربان و جریان خون در دقیقه قبل، در طول و بعد از هر مأموریت فضانورد بود.
اسکن MRI قلب برای ارزیابی آناتومی قلب حدود دو ماه قبل از پرواز فضایی و سپس دوباره سه روز پس از بازگشت فضانوردان به زمین مورد استفاده قرار گرفت. سه هفته بعد دوباره اسکن انجام شد.
محققان دریافتند که فشار خون فضانوردان در طول پروازهای فضایی نسبت به زمین به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. قلب آنها حدود ۱۲ درصد کمتر کار میکرد.
اما هر دو بطن چپ و راست هیچ کاهشی در توده عضلانی نشان ندادند و میزان خون پمپاژ شده از قلب ثابت بود.
محققان دریافتند فضانوردان ورزشی که در فضا انجام میدهند، میتوانند قلب خود را از خطرات ذاتی پروازهای فضایی، حتی در مأموریتهای طولانی مدت، محافظت کنند.
منبع: مهر