- آیا کارتخوان در مطب ها الزامی است؟/ واکنش به انتقال وجه
- کودکان بی تحرک با آسیب قلبی مواجهاند
- شناسایی دو سویه جدید کووید موسوم به FLiRT
- حق ویزیت پزشکان طب ایرانی در ۱۴۰۳ / برقراری پوشش بیمهای ۳ خدمت از امسال
- سی و چهارمین کنگره سالیانه جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران آغاز به کار کرد
- بیمار تالاسمی؛ از درد تا دارو/ ماجرای ۲۰۰۰ میلیارد تومان کمک مالی
- زنان در مقایسه با مردان سالهای بیشتری درگیر بیماری هستند
- زنگ خطر شیوع روزافزون دیابت/غربالگری ۷۴ درصد از جمعیت بالای ۱۸ سال کشور
- حفظ تناسب اندام سلامت روان کودکان را تقویت میکند
به گزارش سرطان نیوز، علی جعفریان گفت: در برخی موارد فاصله علم ما به قدری با دنیا زیاد شده که قابل مقایسه نیست مثل جراحی رباتیک.
وی افزود: وقتی در ایران ربات نداریم و هیچ کسی نمیتواند به خارج از کشور برود و جراحی با ربات را یاد بگیرد، عملاً ۲۰ سال از دنیا در این حوزه عقب هستیم.
رئیس اسبق دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد: ممکن است جراح رباتیک بسازیم، اما اینکه به مرحله کلینیکال برسیم سالها فاصله داریم.
وی افزود: در کشور ما استفاده از پیشرفت صنعت فناوری رباتیک در حد بازار آموزشی قابل استفاده است، اما جراحی رباتیک در دنیا از ۲۰ سال پیش شناخته شده است و به صورت روتین انجام میگیرد.
جعفریان گفت: در هر حال، شرایط خوبی در محیط آکادمیک به ویژه در گروه پزشکی در حوزه ارتباطات بین المللی نداریم.
وی افزود: حتی پزشکانی که در محیط دانشگاهی نیستند میتوانستند با شرکت در کنگرهها از فرصت بازآموزی در محیط فراتر از محیط بازآموزی ما استفاده کنند، اما این فرصت فراهم نیست و محیط دانشگاه هم به گونهای نیست که فرایند را تسهیل کند که متأسفانه افت کیفیت را به دنبال خواهد داشت.
بیشتر بخوانید
تبدیل سلولهای سرطانی به بافت سالم با روش درمانی نوظهور
عضو هیأت مدیره نظام پزشکی تهران بزرگ، با بیان اینکه در حال حاضر اعضای هیأت علمی جوان دانشگاههای علوم پزشکی کشور تقریباً امکان شرکت در کنگرههای خارجی و گذراندن دوره فرصت مطالعاتی را ندارند، گفت: امکان شرکت اعضای هیأت علمی جوان دانشگاههای علوم پزشکی کشور در مجامع علمی بین المللی و گذراندن دوره فرصت مطالعاتی تقریباً به سمت صفر سوق پیدا میکند چرا که این افراد از پس هزینهها بر نمیآیند و دانشگاهها نیز به جهت افزایش هزینهها نمیتوانند حمایت بیشتری کنند.
وی افزود: نبود حمایتهای مؤثر از سوی دانشگاههای علوم پزشکی و دغدغه مالی دو مؤلفه مهمی است که هیأت علمیهای جوان ما نتوانند در مجامع علمی بین المللی و گذراندن دوره فرصت مطالعاتی شرکت کنند.