- بیمار تالاسمی؛ از درد تا دارو/ ماجرای ۲۰۰۰ میلیارد تومان کمک مالی
- زنان در مقایسه با مردان سالهای بیشتری درگیر بیماری هستند
- زنگ خطر شیوع روزافزون دیابت/غربالگری ۷۴ درصد از جمعیت بالای ۱۸ سال کشور
- حفظ تناسب اندام سلامت روان کودکان را تقویت میکند
- خشم و عصبانیت ریسک بیماریهای قلبی را افزایش میدهد
- آپنه خواب با صرع در اواخر عمر مرتبط است
- درمان رایگان مصدومان تصادفی / پرداخت ناقص سهم وزارت بهداشت از بیمه شخص ثالث
- درمان قطعی ناباروری با دانش بومی/ ایران جزو ۱۰ کشور برتر جهان در درمان نازایی
- جزییات واکسیناسیون پنوموکوک و روتاویروس برای کودکان
- نوجوانان محبوب به ویژه دختران کمتر می خوابند
- ورشکستگی موسسات رادیولوژی به دلیل بدعهدی بیمه ها
- هشدار پزشکان درباره شیوع یک ویروس سرطانزا در بین زوجین
- تشخیص یک سرطان کشنده با شست و شوی دهان در مطب پزشک
- کاهش ۴۰۰۰ میلیارد تومانی بودجه قانون جوانی جمعیت
- قطعی مقطعی سامانه بیمه سلامت به دلیل بارگذاری خدمات جدید
به گزارش سرطان نیوز، متخصصان این مطالعه میگویند وجود گوشی در کنار ما ولو اینکه خاموش باشد، حواسمان را پرت میکند و باعث میشود از پس کارهایی که به تمرکز بالا نیاز دارند، برنیاییم.
دانشگاه «پادربورن» آلمان طی یک مطالعه تحقیقاتی به این نتیجه رسیده که دارندگان تلفن همراه هوشمند حتی زمانی که گوشیشان خاموش است و روی میز قرار دارد، حواسشان به این گوشی است.
«سون لیندبرگ»، روانشناس و سرپرست این پژوهش گفت: روند حضور دائمی تلفن همراه هوشمند در زندگی پیامدهایی منفی بر میزان توجه به جا میگذارد.
حتی حضور وجود دستگاه تلفن همراه در کنار ما تأثیر نامطلوبی بر میزان آفرینش و بهرهوری دارد: این واقعیت که موبایل در معرض دید است بر عملکرد شناختی اثر میگذارد. کاربران موبایل آهستهتر کار میکنند و تمرکز کمتری دارند.
در این مطالعه که در آن ۴۲ نفر در ردههای سنی بین ۲۰ تا ۳۴ سال در سه تیم شرکت داشتند، تمرکز و توجه شرکتکنندگان در حضور یا غیاب دستگاههای گوشی هوشمند مورد آزمایش قرار گرفت.
«لیندبرگ»، روانشناس رشد بالینی دانشگاه پادربورن میگوید: در قیاس با سایر گروهها، گروهی که اصلا گوشی همراه نداشت از بالاترین میزان توجه برخوردار بوده است.
کارشناسان در کنار بررسی و ثبت میزان توجه، وابستگی شرکتکنندگان به موبایل را نیز در مطالعه خود بررسی کردند.
نتیجه لیندبرگ و تیم او را شگفتزده کرد: میزان اعتیاد شخصی فرد به تلفن هوشمند هیچ تأثیری بر نتیجه این مطالعه و پیامدهایی که توضیح داده شد، نداشته است.
لیندبرگ با این توضیح که توانایی سازماندهی اقدامات، تجزیه و تحلیل، قیاس و کنترل تکانهها به عنوان عملکرد شناختی شناخته میشود، گفت که منابع شناختی لازم برای این منظور، یعنی حافظه فعال نیز به دلیل حضور دائم تلفن همراه هوشمند در زندگی شخصی آسیبپذیر و محدود میشود.
به همین دلیل او توصیه میکند، هنگام انجام وظایف کاری که نیاز به تمرکز بالا دارند، تلفن هوشمند همراه را در اتاق دیگری بگذاریم: این که صفحه نمایش را ببیندیم یا گوشی را خاموش کنیم کفایت نمیکند.