- ضرورت تقویت زیرساختهای سلامت در کشور
- تغییرات رفتاری بر روی کاهش وزن اثری دارد؟
- ۵ مورد از معایب بیخوابی و شببیداری را بدانید
- زنان سرما را بیشتر از مردان تحمل میکنند
- نقش تغییرات آب و هوایی در گسترش ویروسها
- فعالیت ۸۲۰۰ آزمایشگاه بهداشتی و درمانی در کشور
- ضایعه نخاعی به متابولیسم بدن آسیب میرساند
- انجام سالانه ۲ میلیارد آزمایش پزشکی با حداقل خطا در کشور
- طراحی ضربانساز قلبی که تا ۳۰۰ سال در بدن کار میکند!
- باکتری روده گروههای خونی را حذف میکند/ تولید خون اهدایی جهانی
- رشد فرزندآوری در مادران جوان/ روند صعودی زایمان فرزند چهارم
- چگونه آسیبهای ناشی از بدخوابی را از بین ببریم؟
به گزارش سرطان نیوز، هلیکوباکتر پیلوری یک باکتری گرم منفی است که میتواند درون معده انسان زندگی کند و منجر به بیماریهایی مانند گاستریت، زخم معده، روده و سرطان معده شود.
این باکتری پس از ورود به معده، اوره آز ترشح میکند که منجر به خنثی شدن ریز محیط اسیدی پیرامون آن میشود، سپس با کمک تاژک خود وارد آستر اپیتلیال معده میشود، جایی که اسیدیته نزدیک به خنثی است و در آنجا کلونیزه شده به حیات خود ادامه میدهد.
در این مرحله باکتری شروع به ترشح موادی مانند ساسیتوتوکسین واکوئله کننده A، میکند که به سلولهای اپیتلیالی پیرامونش آسیب میزند. در مقابل لایه اپیتلیالی پوشاننده معده سیتوکینها و کیموکینازهایی برای دفاع ترشح میکند که منجر به بروز عوارض بالینی مانند گاستریک میشود.
بیشتر بخوانید
با هدف بررسی امکان انتقال سم به وسیله وزیکولهای خارج سلولی باکتری و سلولهای اپیتلیال، محققان کشور در انستیتو پاستور ایران و پژوهشگاه رویان به انجام پژوهشی پرداختند که طی آن وزیکولهای باکتریها جمع آوری شده و در مجاورت رده سلولی اپیتلیال قرار گرفتند.
سپس وزیکولهای باکتریها و وزیکولهای خارج سلولی سلولهای آلوده شده جمع آوری شد و برای آلوده کردن رده سلولی اپیتلیالی تازهای مورد استفاده قرار گرفت و اثر این وزیکولها بر سلولها با روشهای آزمایشگاهی بررسی گردید.
نتایج این پژوهش که در نشریه بین المللی Microbial Pathogenesis منتشر شده است، نشان داد وزیکولهای باکتری دارای نشانگرهای سطحی باکتری و محتوی سم آن هستند در حالی که ویزیکولهای خارج سلولی سلولهای اپیتلیالی بزرگتر بوده نشانگرهای باکتری و اپیتلیالی را همزمان در خود داشتند. نتایج این پژوهش نشان داد انتقال سموم باکتری به سلولهای اپیتلیال در غیاب باکتری و در حضور وزیکولها اتفاق میافتد.
نتایج این پژوهش نشان داد وزیکولهای خارج سلولی حاصل از سلولهای اپیتلیال آلوده شده، مانند وزیکولهای باکتریایی قادر به انتقال سموم باکتری، آلوده کردن و ایجاد تغییر در شکل ظاهری سلولها هستند.
دکتر مرجان محمدی، سمانه صابری، دکتر فائزه شکری و همکارانشان این پژوهش را انجام دادند.