- رشد ۷۰ درصدی بودجه تعرفههای خدمات پرستاری
- صرفه جویی در هزینهها با اجرای برنامه سلامت خانواده
- باورهای غلط در مورد دندان عقل؛ چه زمانی برای کشیدن آن اقدام کنیم؟
- سیگار کشیدن در بارداری احتمال چاقی نوزاد را افزایش میدهد
- سهم بیمه سلامت در خدمات سرپایی قابل دفاع نیست
- بارزترین نشانههای وسواس را بشناسید
- امنیت و سلامت خون اهدایی در ایران سطح بالایی دارد
- سهم ۳۵ درصدی بیماریهای قلبی و عروقی از کل مرگ و میرها در کشور
- سیل خروشان دیابت در کشور/درمان چاقی کار ساده ای نیست
- علت درد شدید چشم چیست؟
به گزارش سرطان نیوز، هلیکوباکتر پیلوری یک باکتری گرم منفی است که میتواند درون معده انسان زندگی کند و منجر به بیماریهایی مانند گاستریت، زخم معده، روده و سرطان معده شود.
این باکتری پس از ورود به معده، اوره آز ترشح میکند که منجر به خنثی شدن ریز محیط اسیدی پیرامون آن میشود، سپس با کمک تاژک خود وارد آستر اپیتلیال معده میشود، جایی که اسیدیته نزدیک به خنثی است و در آنجا کلونیزه شده به حیات خود ادامه میدهد.
در این مرحله باکتری شروع به ترشح موادی مانند ساسیتوتوکسین واکوئله کننده A، میکند که به سلولهای اپیتلیالی پیرامونش آسیب میزند. در مقابل لایه اپیتلیالی پوشاننده معده سیتوکینها و کیموکینازهایی برای دفاع ترشح میکند که منجر به بروز عوارض بالینی مانند گاستریک میشود.
بیشتر بخوانید
با هدف بررسی امکان انتقال سم به وسیله وزیکولهای خارج سلولی باکتری و سلولهای اپیتلیال، محققان کشور در انستیتو پاستور ایران و پژوهشگاه رویان به انجام پژوهشی پرداختند که طی آن وزیکولهای باکتریها جمع آوری شده و در مجاورت رده سلولی اپیتلیال قرار گرفتند.
سپس وزیکولهای باکتریها و وزیکولهای خارج سلولی سلولهای آلوده شده جمع آوری شد و برای آلوده کردن رده سلولی اپیتلیالی تازهای مورد استفاده قرار گرفت و اثر این وزیکولها بر سلولها با روشهای آزمایشگاهی بررسی گردید.
نتایج این پژوهش که در نشریه بین المللی Microbial Pathogenesis منتشر شده است، نشان داد وزیکولهای باکتری دارای نشانگرهای سطحی باکتری و محتوی سم آن هستند در حالی که ویزیکولهای خارج سلولی سلولهای اپیتلیالی بزرگتر بوده نشانگرهای باکتری و اپیتلیالی را همزمان در خود داشتند. نتایج این پژوهش نشان داد انتقال سموم باکتری به سلولهای اپیتلیال در غیاب باکتری و در حضور وزیکولها اتفاق میافتد.
نتایج این پژوهش نشان داد وزیکولهای خارج سلولی حاصل از سلولهای اپیتلیال آلوده شده، مانند وزیکولهای باکتریایی قادر به انتقال سموم باکتری، آلوده کردن و ایجاد تغییر در شکل ظاهری سلولها هستند.
دکتر مرجان محمدی، سمانه صابری، دکتر فائزه شکری و همکارانشان این پژوهش را انجام دادند.