- شناسایی سویه جدید کرونا با نام فلیرت
- عوامل خطرِ «زوال عقلِ زودرس»
- این بیماری را با مشکلات گوارشی اشتباه نگیرید!
- نقش ماماها در ارتقای سلامت مادران/ غربالگری و تشخیص زودهنگام سرطان سینه با محوریت ماماها
- چاقی چه تاثیری روی مغز دارد؟
- حسگری که سطح اکسیژن خون را از تنفس تشخیص میدهد
- تشخیص فشارخون بالا از روی انگشتان
- خدمات صندوق صعبالعلاج برای بیماران تالاسمی
- درمان بیماری با تغییر اقلیم و محل زندگی
- تلاش برای دسترسی به داروی مورد نیاز بیماران تالاسمی
- خدمات رایگان دندانپزشکی در روستاها و شهرهای زیر ۲۰ هزار نفر
- پریدن پلک چشم راست و نبض زدن چشم راست: علل و راهحلها
- این ملحفهها باعث اگزما در پوست میشوند
- این دروغ را درباره کاهش افسردگی باور نکنید
- درد و رنج بیماران تالاسمی در قاب نگاه و تبعیض اجتماعی
به گزارش سرطان نیوز به نقل از سازمان دامپزشکی کشور، امین اسدی گفت: از ابتدای سال جاری تا کنون ۳ بیمار مبتلا به بیماری تب کریمه کنگو شناسایی شده اند که هر سه مورد درمان شده و بهبود یافتهاند. خوشبختانه مورد فوت ناشی از ابتلاء به CCHF نداشتهایم.
وی اعلام کرد که در فاز حاد بیماری، بین ۱۰ تا ۴۰ درصد احتمال دارد که بیمار فوت کند. تشخیص و درمان بیماری تب کریمه کنگو در کشور مهیا شده است و در هر نقطهای از کشور امکان انتقال نمونه و تشخیص نهایی بیماری وجود دارد. بیماران باید در صورت مشاهده اولین علامت، به مراکز بهداشتی و درمانی مراجعه کنند.
اسدی اضافه کرد: بیماری تب کریمه کنگو (CCHF)، اولین بار در سال ۱۳۷۸ به طور رسمی و قطعی در کشور ما تأیید و شناسایی شد. از جمله روشهای انتقال ویروس CCHF را میتوان به گزش انسان توسط کنه آلوده، تماس انسان با ترشحات و خون حیوان آلوده و تماس فردی با بیمار مبتلا به تب کریمه کنگو را نام برد.
وی افزود: جهت پیشگیری از این بیماری بایستی به موارد زیر اشاره کرد:
- خودداری از له کردن کنه با دست یا روی بدن دام
- خودداری از تماس بدن با ترشحات و خون دام
- خودداری از کشتار دام در محلهای غیر مجاز
- تهیه گوشت مورد نیاز از محلهای مطمئن و تحت نظارت دامپزشکی
- نگهداری لاشه تازه دام به صورت کامل به مدت ۲۴ ساعت در یخچال
- روشهای حفاظت شخصی در تماس با ترشحات و خون حیوان (پوشیدت دستکش، لباس بلند، چکمه، ماسک و عینک)
- اجتناب از خوردن جگر خام ونیم پخته
- سمپاشی بدن دام و جایگاه و مبارزه با کنههای بدن دام از طریق بهبود جایگاه نگهداری دامها