- وضعیت تومورهای مغزی در کودکان/ رویکرد درمان چند تخصصی
- این مواد غذایی خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش میدهند
- تشخیص سه سرطان خطرناک فقط با یک نمونه خون + فیلم
- رازگشایی از ۷ علت ابتلا به سرطان/ این نقطه ایران بیشترین ابتلا به سرطان در دنیا را داشت
- درباره اولین واکسن نادرترین نوع سرطان چه میدانید؟
- متفورمین از داروی دیابت تا امید جدیدی برای درمان سرطان
- آیا مانیکور میتواند به سلامت ناخن آسیب برساند؟
- تفاوت ابتلا به سرطان در کودکان ایران و اروپا/ تلاش برای کاهش فاصله درمان
- تنهایی موجب کاهش طول عمر بازماندگان سرطان می شود
- اهمیت غربالگری سرطان های شایع در ایران/ آثار اقتصادی سرطان
- نحوه تاثیر آسپرین در پیشگیری از سرطان روده بزرگ
- خطری که بازماندگان سرطان سینه را تهدید میکند
- این روغن گیاهی تمام تومورهای مغزی و کل بدن را از بین میبرد
- تشخیص سرطان از یک قطره خون طی چند دقیقه
به گزارش گروه سرطان، سرطان نیوز، محققان دانشگاه آلاباما با همکاری پژوهشگرانی از موسسه تحقیقاتی سنتپاو وسیبربن، مادهای در مقیاس میکرومتری از جنس پروتئین ساختند که میتواند رهایش نانوذرات را در محل سلولهای سرطانی انجام داده و با این کار تومور را از بین ببرد. این میکروماده روی مدلهای جوندگان مبتلا به سرطان روده بزرگ آزمایش شده و نتایج آن امیدوارکننده بوده است.
این تیم به سرپرستی آنتونیو ویلاورد از انستیتوی بیوتکنولوژی و زیستپزشکی گروه ژنتیک و میکروبیولوژی در دانشگاه آلاباما در بیرمنگام، با کمک خودآرایی، پروتئینها را تبدیل به ساختارهای میکرومقیاس کردند که توانایی حمل پپتیدها را به صورت طولانی مدت دارند.
این فناوری که به صورت پتنتی به ثبت رسیده است، برای تولید گرانولهای زیستی به کار گرفته میشود. این گرانولها، عملکردی شبیه به سیستم غدد درونریز انسان دادند. از نظر آرایش مولکولی، این ساختار از برهمکنش یونی فلز روی (Zn) با یک دامنه غنی از هیستیدین تشکیل شده است. هیستیدین یک اسید آمینه مهم در بدن انسان است.
این میکروماده جدیدی که دانشمندان ایجاد کردهاند از زنجیرههای پلی پپتیدی تشکیل شده است، زنجیرههایی که به عنوان نانوذرات زیستفعال و کاربردی در دسترسی هستند و میتوانند محتویات خود را برای از بین بردن سلولهای سرطانی رهاسازی کنند.
این گروه تحقیقاتی برای بررسی عملکرد این ساختار مولکولی آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و دینامیک ترشح آن را، هم در شرایط آزمایشگاهی و هم در داخل بدن مطالعه کردند. در یک مدل حیوانی مبتلا به سرطان کولورکتال CXCR۴+، این سامانه در تجویز زیرپوستی، تجمع پروتئینی بالایی را در بافت تومور نشان داد.
آنتونیو ویلاوره، استاد گروه ژنتیک و میکروبیولوژی دانشگاه آلاباما میگوید: این نکته حائز اهمیت است که این تجمع نسبت به زمانی که پروتئین در خون تزریق میشود، کارآمدتر است. این فناوری یک روش جدید برای اطمینان از سطح بالای دارو در محل مورد نظر و اثربخشی بالینی بهتر است، بنابراین از تجویز مکرر داخل وریدی جلوگیری میکند و با این کار عوارض جانبی دارو به حداقل میرسد.