- داروهای فشار خون خطر شکستگی استخوان در افراد مسن را دو برابر میکند!
- این نوع از سکته در تابستان بیشتر رخ میدهد
- بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی با انسولینهای نسل جدید
- ماجرای تجهیزات پزشکی قاچاق در ایران هلث/ واکنش سازمان غذا و دارو
- تشکیل کارگروه مقابله با سقط عمدی جنین
- سیستم ایمنی انسان تحت تاثیر سلامت خواب/چرا بیخواب میشویم؟
- خواب دیدن در پردازش تجربیات بد موثرند
- مردان بیشتر از زنان در برابر دیابت آسیب پذیرند
- اختلال استرس پس از سانحه احتمال دندان قروچه را ۳ برابر می کند
- ۵۷ میلیون ایرانی تحت پوشش برنامه سلامت خانواده
- نقش الکتروتراپی در کاهش درد و التهاب
- دلیل اینکه زنان بیشتر آلزایمر میگیرند چیست؟
- راهکارهای کاهش کلسترول چیست؟
به گزارش سرطان نیوز، تحقیقات قبلی نشان داده است که حتی طعم و بوی غذا میتواند اثرات مفید و طولانی مدت محدودیت رژیم غذایی را حتی بدون مصرف آن معکوس کند.
«اسکات پلچر»، نویسنده این مطالعه از دانشگاه میشیگان، میگوید: «ما به نوعی اثرات طولانیمدت محدودیتهای رژیم غذایی را از همه دستکاریهای تغذیهای در رژیم غذایی که محققان سالها بر روی آنها کار کرده بودند، جدا کردهایم.»
برای انجام این کار، آنها از راههای مختلف گرسنگی را در مگسها القا کردند. اولین مورد این بود که مقدار آمینو اسیدهای شاخه دار یا BCAA را در یک میان وعده آزمایشی تغییر داده و بعداً به مگسها اجازه دادند آزادانه از مخمر یا مواد قندی تغذیه کنند. مگسهایی که از میان وعدههای کم BCAA تغذیه کردند، مخمر بیشتری نسبت به شکر مصرف کردند تا مگسهایی که از میان وعدههای BCAA بالا تغذیه کردند. این نوع ترجیح مخمر بر شکر یکی از شاخصهای گرسنگی مبتنی بر نیاز است.
بیشتر بخوانید
۶ کار غلطی که باعث چاقی شکمی میشوند
محققان خاطرنشان کردند که این رفتار به دلیل محتوای کالری میان وعده کم BCAA نیست. در واقع، این مگسها غذای بیشتری و کالری کل بیشتری مصرف کردند. زمانی که مگسها یک رژیم غذایی با BCAA کم مصرف کردند، به طور قابل توجهی بیشتر از مگسهایی که از رژیمهای غذایی با BCAA بالا تغذیه شدند، عمر کردند.
برای بررسی گرسنگی جدای از ترکیب رژیم غذایی، آنها از یک تکنیک منحصر به فرد استفاده کردند که با استفاده از تکنیکی به نام اپتوژنتیک، نورونهای مرتبط با گرسنگی در مگسها را با قرار گرفتن در معرض نور قرمز فعال کردند. این مگسها دو برابر بیشتر از مگسهایی که در معرض محرک نور نبودند غذا مصرف کردند. مگسهایی که با نور قرمز فعال شدند نیز به طور قابل توجهی بیشتر از مگسهای گروه کنترل، عمر کردند.
علاوه بر این، این تیم توانست مکانیک مولکولی گرسنگی را با تغییرات در اپی ژنوم نورونهای درگیر ترسیم کند و تشخیص دهد که نورونها به وجود یا عدم وجود یک اسید آمینه خاص در رژیم غذایی پاسخ میدهند. این تغییرات میتواند بر میزان بیان ژنهای خاص در مغز مگسها و در نتیجه بر رفتار تغذیه و پیری آنها تأثیر بگذارد.
آنها در مرحله بعدی قصد دارند بررسی کنند که چگونه میل به غذا خوردن برای لذت، هم در مگسها و هم در انسانها، ممکن است با طول عمر مرتبط باشد.