سرطانی که عامل اصلی مرگ‌ومیر در جهان است

گروه مورد مطالعه قرار گرفته شامل بیماران مبتلا به مرحله I، II یا III بیماری بود که دارای طیفی از زیرگروه های NSCLC، از جمله ۲۴۸ آدنوکارسینوم ریه بودند. محققان طی این پژوهش تفاوت‌ هایی را در پایداری ژنوم و الگو های ناهمگونی درون توموری که با پیامد های بیماری مرتبط است، شناسایی کردند.

در ادامه پژوهشگران چرایی عود مجدد و یا گسترش تومورها به سایر قسمت ‌های بدن و اثرات شیمی‌ درمانی مبتنی بر پلاتین (یک درمان استاندارد برای NSCLC پیشرفته) را بر ناهمگنی داخل تومور ارزیابی کردند. بر اساس یافته های به دست آمده، نشان داده شد که چنین درمان هایی به تکامل و ناهمگنی تومور کمک می کنند.

موضوع مهم دیگر در این رابطه شامل نمایش ابزاری است که می تواند شواهدی از دی ان ای تومور در گردش را تشخیص دهد که نشانگر بالقوه پیامدهای بالینی سرطان بوده و در این میان شناسایی عواملی که می توانند پیش بینی کنند کدام قسمت از تومور ممکن است مسئول بازگشت دوباره بیماری باشد، بسیار مهم است.

محققان نتیجه ‌گیری می ‌کنند که درک تکامل ژنومی تومور ها می‌ تواند بینش ‌هایی درباره عواملی ارائه دهد که تعیین می ‌کنند سرطان چگونه و چه زمانی ممکن است مجددا عود کند و در نتیجه این یافته ها درک ما را از زیست‌ شناسی تومور بهبود می بخشد. پزوهشگران این تیم مطالعاتی امیدوارند که این یافته ها ممکن است تلاش ‌های آینده برای بهبود نتایج برای بیماران مبتلا به سرطان را تسهیل کند.

شرح کامل این پژوهش و مطالعات جامع در قالب هفت مقاله مجزا در آخرین شماره مجله های تخصصی Nature و Nature Medicine منتشر شده است.