- نقش الکتروتراپی در کاهش درد و التهاب
- دلیل اینکه زنان بیشتر آلزایمر میگیرند چیست؟
- راهکارهای کاهش کلسترول چیست؟
- کمبود این ویتامین مانع بهبود زخمها میشود
- بیمه سلامت برای درمان ناباروری زوجین چه کرده است؟
- این مدلی بخوابید سکته می کنید!
- ابطال یک دستورالعمل غیرقانونی معاون وزارت بهداشت درباره برخورد با تخلف پزشکان
- حداکثر زمان استفاده از مسواک چند ماه است
- تلاش می کنیم کام ملت با فرزندآوری آسان شیرین شود
- چگونه با طب سنتی اضطراب را درمان کنیم؟
- توسعه برنامه سلامت خانواده در انتظار بودجه / آمادگی قرارداد با پزشکان بخش خصوصی
- کاربرد ژن درمانی برای درمان تبخال
- احتمال مرگ زودهنگام مردانی که تستوسترون پایینی دارند!
- مسواک معمولی بهتر است یا برقی
- یوگا میتواند به قوی ماندن بیماران قلبی کمک کند
به گزارش سرطان نیوز، محققان رابطه بین پیری معمولی مغز و آنچه در دیابت نوع ۲ مشاهده میشود را ارزیابی کرده و مشاهده کردند که دیابت نوع ۲ از الگوی تخریب عصبی مشابه پیری پیروی میکند، اما روند آن سریعتر است.
یکی از پیامدهای مهم این یافته این است که حتی پیری معمولی مغز ممکن است منعکس کننده تغییرات در تنظیم گلوکز مغز توسط انسولین باشد.
نتایج همچنین نشان میدهد که تا زمانی که دیابت نوع ۲ به طور رسمی تشخیص داده شود، ممکن است آسیب ساختاری قابل توجهی به مغز وارد شود. بنابراین، راههای حساس برای تشخیص تغییرات مرتبط با دیابت در مغز ضروری است.
بیشتر بخوانید:
کدام نوع دیابت موجب پیری زودرس میشود؟
بیماری مرتبط با مرگومیر افراد دیابتی کشف شد
ویرایش ژن رشد گیاهان را سرعت میبخشد؟
در حال حاضر شواهد قوی وجود دارد که دیابت نوع ۲ با زوال شناختی مرتبط است. تمایز بین پیری طبیعی مغز که در میانسالی شروع میشود و پیری مغز ناشی از دیابت یا تسریع آن میتواند دشوار باشد.
«بوتوند آنتال»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه استونی بروک نیویورک، میگوید: «ارزیابیهای بالینی معمول برای تشخیص دیابت معمولاً بر روی گلوکز خون، سطح انسولین و درصد توده بدنی متمرکز است. با این حال، اثرات عصبی دیابت نوع ۲ ممکن است سالها قبل از اینکه با معیارهای استاندارد شناسایی شوند، خود را نشان دهند، بنابراین تا زمانی که دیابت نوع ۲ با آزمایشهای مرسوم تشخیص داده میشود، بیماران ممکن است قبلاً دچار آسیب غیرقابل برگشت مغزی شده باشند.»
تجزیه و تحلیل محققان نشان داد که پیری و دیابت نوع ۲ هر دو باعث تغییرات در عملکردهای اجرایی مانند حافظه کاری، یادگیری و تفکر انعطاف پذیر و تغییر در سرعت پردازش مغز میشوند. با این حال، افراد مبتلا به دیابت، ۱۳.۱٪ کاهش بیشتری در عملکرد اجرایی فراتر از اثرات مربوط به سن داشتند، و سرعت پردازش آنها در مقایسه با افراد همسن بدون دیابت، ۶.۷٪ بیشتر کاهش یافت.
این تیم همچنین ساختار و فعالیت مغز را بین افراد مبتلا به دیابت و بدون دیابت با استفاده از اسکن MRI مقایسه کرد. آنها متوجه کاهش ماده خاکستری مغز با افزایش سن شدند. با این حال، در افراد مبتلا به دیابت، کاهش شدیدتری در ماده خاکستری فراتر از اثرات معمول مربوط به سن وجود داشت که کاهش ۶.۲ درصدی بیشتر در ماده خاکستری بود.
نتایج این مطالعه بر نیاز به تحقیق در مورد نشانگرهای زیستی مبتنی بر مغز برای دیابت نوع۲ و شیوههای درمانی که به طور خاص اثرات عصبی شناختی آن را هدف قرار میدهند، تاکید دارد.