قرارداد بیمه‌ها با پزشکان یک طرفه است

 به گزارش گروه بهداشت و درمان سرطان نیوز، دکتر رضا زمانی در گفتگو با خبرنگار نشریه از سین سرطان تا سین سلامتی در خصوص نحوه پرداختی بیمه جراحان گفت: قرارداد با بیمه‌ها یک ایراد اساسی دارد و نام آن قرارداد نیست، چون قرارداد دو طرف دارد یک نفر به عنوان خریدار خدمت و طرف مقابل به عنوان ارائه دهنده خدمت که باید شروط قرارداد به صورت عادلانه قید و دو طرف با رضایت امضا و اجرا نمایند.

وی افزور: متاسفانه قرارداد بیمه‌ها با پزشکان در بخش سرپایی یک قرارداد یک طرفه و هر آنچه بیمه‌ها می‌توانند به عنوان تعهد ارائه دهنده خدمت در آن گنجانده و طرف قرارداد (ارائه دهنده خدمت) چاره‌ای جز قبول ندارد و در صورت عدم انجام تعهدات از سوی خریدار خدمت هیچ مجازاتی برای خود در نظر نگرفته است، لذا تأخیر در قرارداد یا عدم پرداخت کامل حق خریدار خدمت هیچ ابایی ندارد؛ بنابراین کار به جایی رسیده که پزشکان هیچ تمایلی به ارائه خدمات به بیماران بیمه شده در قالب قرارداد بیمه ندارند. ضمن اینکه در بخش خصوصی مبلغی که بیمه‌ها می‌پردازند بسیار ناچیز و تنها ۳۰ درصد تعرفه بخش دولتی است که در مجموع به ۳۰ درصد مبلغ ویزیت هم نمی‌رسد و همان را هم با بیمارستان‌ها قرارداد می‌بندند و پزشک در این میان هیچ نقشی در قرارداد ایفا نمی‌کند و برای پیگیری تاخیر‌های طولانی و کسورات یک طرفه و ناعادلانه هم عمل کاری از دست پزشکان ساخته نیست؛ لذا نارضایتی از پرداخت بیمه‌ها به جراحان به ۱۰۰ درصد نزدیک است.

این جراح در خصوص مشکلات حذف ارز ترجیحی در جراحی گفت: حذف ارز ترجیحی منجر به گرانی ابزار و تجهیزات پزشکی و بعضا لوازم مصرفی و برخی دارو‌ها گردیده و درصد بالایی از هزینه بیماران به این موارد اختصاص می‌یابد طوری که با توجه به ثابت ماندن تعرفه خدمات و افزایش قیمت تجهیزات پزشکان گروه جراحی احساس می‌کنند که به نصاب برخی تجهیزات تبدیل شده و سود ناشی از اقدامات جراحی عمدتا به جیب شرکت‌های تجهیزات پزشکی واریز می‌شود و دریافتی پزشکان با توجه به مسئولیت آن‌ها از اعمال جراحی بسیار ناچیز است ضمن اینکه وسایل تشخیصی و درمانی (دستگاه لاپاراسکوپی و...) فرسوده شده و هزینه تعمیر یا تعویض آن‌ها بر گردن بیمارستان‌ها سنگینی می‌نماید و به روزرسانی تکنولوژی در جراحی بسیار سخت و بعضی غیر ممکن گردیده است.

دکتر رضا زمانی ضمن انتقاد از تعرفه‌های خدمات درمانی گفت: تعرفه خدمات جراحی از سال ۹۳ تا کنون تقریبا فریز بوده است و با توجه به تورم و افزایش قیمت‌های بیش از ده تا بیست برابری از آن زمان تعرفه خدمت جراحی به دو برابر هم نرسیده است؛ بنابراین انجام خدمت جراحی برای پزشکان ریسک اقتصادی بالایی دارد مخصوصا که شرایط اجتماعی و هزینه زندگی و تأمین مسکن نیز بسیار سخت شده است.


هیچ تناسبی بین تعرفه‌های جراحی (k فنی) با مسئولیت ارائه خدمات و درآمد پزشکان وجود ندارد لذا جراحان کمتر زیر بار خدمات پر ریسک می‌روند و اغلب از حوزه درمان بویژه درمان‌های سنگین و بیماران پرخطر به حوزه کار‌های سبک و با درآمد نقدی عمدتا حوزه خدمات زیبایی و توریسم سلامت روی آورده اند و بعضی روال اقتصادی معیوب و دریافت‌های مستقیم از بیماران افزایش یافته است و تعدادی از همکاران نیز مهاجرت نموده یا ترک شغل صورت گرفته است و به مشاغل غیر مرتبط پرداخته اند.


وی در خصوص مشکلات جراحان که منجر به مهاجرت آن‌ها می‌شود گفت: قطعا آمار مهاجرت همگام با بقیه صنوف غیر پزشکی، در گروه پزشکی (پزشکان عمومی- پرستاران و جراحان) افزایش یافته است و اغلب آن‌ها که توان مهاجرت داشته اند و این امکان برایشان فراهم شده است مهاجرت کرده اند مخصوصا در طی سال‌های پس از کرونا این آمار رو به افزایش گذاشته است و مشکل زمانی تأسف آورتر می‌شود که این موج مهاجرت به اساتید دانشگاه نیز گسترش یافته است و دانشگاه‌ها از وجود اساتید بسیار با تجربه و نام آور محروم گردیده اند. جراحان در بیمارستان‌های دولتی با ازدحام کاری با درآمد‌های بسیار اندک و شلوغی اورژانس‌ها و کمبود امکانات ارائه خدمت مواجه اند و در بیمارستان‌های خصوصی نیز ناتوانی بیماران از پرداخت هزینه‌های بخش خصوصی رنج می‌برند. با وجود هزینه‌های سنگینی که بیماران متحمل می‌شوند دریافتی پزشکان اغلب متناسب با زحمت و مسئولیت آنان نیست.