به گزارش سرطان نیوز، یک تحقیق جدید در سوئد نشان میدهد که مصرف مکملهای ویتامین میتواند باعث رشد و گسترش تومورهای سرطانی شود.
طبق نتایج این مطالعه که در مجله معتبر The Journal of Clinical Investigation منتشر شده است، مصرف بیش از حد آنتیاکسیدانهایی مانند ویتامینهای A و C و همچنین «سلنیوم» و «روی» میتواند موجب تشکیل رگهای خونی جدید در تومورها شود و روند پیشرفت سرطان را تسریع کند.
تا پیش از این، باور عمومی بر این بود که آنتیاکسیدانها نقش محافظتی در برابر سرطان دارند. اما یافتههای جدید محققان سوئدی از مؤسسه تحقیقاتی کارولینسکا این دیدگاه را زیر سؤال برده است.
پروفسور مارتین برگو، رئیس تیم تحقیقاتی این پژوهش، اعلام کرد:
«ما دریافتیم که آنتیاکسیدانها مکانیسمی را فعال میکنند که باعث ایجاد رگهای خونی جدید در تومورهای سرطانی میشود. این فرآیند باعث تغذیه بهتر تومورها شده و رشد و گسترش آنها را تسهیل میکند.»
محققان تأکید کردند که سطوح طبیعی آنتیاکسیدانها از طریق غذاهای معمولی هیچ خطری ایجاد نمیکند و مردم باید بدون نگرانی به مصرف میوهها و سبزیجات ادامه دهند.
با این حال، مصرف مکملهای غذایی حاوی آنتیاکسیدان بدون نیاز پزشکی میتواند میزان این مواد را در بدن بیش از حد بالا ببرد و در نتیجه، به رشد سریعتر تومورها کمک کند.
پژوهشگران معتقدند که این یافته میتواند برای انواع مختلف سرطان صدق کند. هرچند برای اثبات کامل این اثر در سرطانهای گوناگون به تحقیقات بیشتری نیاز است، اما این نتایج هشداری جدی درباره مصرف بیرویه مکملهای غذایی به شمار میرود.
مصرف طبیعی آنتیاکسیدانها مفید و ضروری است.
مصرف بیش از حد مکملهای آنتیاکسیدانی میتواند به رشد و گسترش تومورهای سرطانی منجر شود.
استفاده از مکملها باید تنها با توصیه پزشک صورت گیرد.
تحقیقات آینده میتواند اطلاعات دقیقتری درباره این ارتباط ارائه دهد.
بله، بر اساس تحقیق جدید در سوئد، مصرف بیش از حد مکملهای آنتیاکسیدانی مانند ویتامینهای A و C، سلنیوم و روی میتواند موجب ایجاد رگهای خونی جدید در تومورها و تسریع رشد آنها شود.
خیر، دریافت آنتیاکسیدانها از طریق غذاهای طبیعی مانند میوهها و سبزیجات نه تنها بیخطر است بلکه برای سلامتی نیز مفید میباشد.
در این مطالعه ویتامینهای A، C و همچنین مواد معدنی مانند سلنیوم و روی بررسی شدهاند که در صورت مصرف اضافی میتوانند به رشد تومور کمک کنند.
محققان معتقدند که این اثر میتواند برای انواع مختلف سرطان صادق باشد، ولی تحقیقات بیشتری برای تأیید نهایی این ارتباط لازم است.